Το κλειστό επάγγελμα "Ελληνας"

Σε κάθε ευκαιρία και όπου είναι συμφέρον και βολικό, ο έλληνας θυμάται τον Περικλή και τον Σωκράτη, την Αθηναϊκή Δημοκρατία, και τους αρχαίους προγόνους του.

Ανεξάρτητα αν θυμάται καν απο τα σχολικά του χρόνια τι σημαίνουν αυτά το ονόματα, το μήνυμα και τους συμβολισμούς των έργων και των ημερών τους.

Καραμέλα γίνεται η Αθηναϊκή Δημοκρατία όταν ο σύγχρονος έλληνας θέλει να υπερασπιστεί και να επεκτείνει τα δικαιώματα και τα προνόμιά του ακόμα και ενάντια στο Σύνταγμα, μόνιμα "αδικημένος' και παραπονούμενος, φαινομενικά νοσταλγός μιάς Ελλάδας που μετα βίας νοιάστηκε ποτέ να μελετήσει μεταξύ κοπάνας και σκονακιού στα μαθητικά του χρόνια. Γιατί αν πράγματι την είχε μελετήσει αυτή την Δημοκρατία που επικαλείται, τότε θα ήξερε, ότι το Κράτος του Δήμου σύμφωνα με τον Σολωνα και τον Κλεισθένη, έδινε δικαίωμα ψήφου και συμμετοχής στα κοινά σε ...όλους, εκτός απο τις γυναίκες, τους δούλους και τους μετοίκους/αλλοδαπο'υς.

Δεν φάινεται να ταιριάζει και πολύ στην άποψη της ωραιοποιημένης λέξης όπως την χρησιμοποιούμε σήμερα.

Η Δημοκρατία φτιάχτηκε για να προστατεύει και να εξασφαλίζει την ελευθερία και τα δικαιώματα της μειοψηφίας των κοινωνικά ισχυρών μιας εποχής που ο πόλεμος, η βαρβαρότητα, τα βασανιστήρια και η αδικία κυριαρχούσαν στον κόσμο.

Μία πρωτογενής προσπάθεια εκλογίκευσης της κοινωνίας σε ένα βαθμό, ώστε να είναι δυνατή η επιβολή κανόνων, σύμφωνα πάντοτε με τους όρους των ισχυρών.

Σήμερα, θεωρητικά, η Δημοκρατία δεν εμπεριέχει αποκλεισμούς κοινωνικών ομάδων, αφορά όλους, και εξασφαλίζει την ισονομία και ελευθερία όλων.

Ομως, πώς δυνατό ένα σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μιας άλλης εποχής, κοινωνικών συνθηκών και τεχνολογίας να λειτουργήσει τόσο διευρυμένα, πέρα απο τους στόχους για τους οποίους είχε αρχικά επιννοηθεί?

Ο σεβασμός της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου άσχετα απο την κοινωνική του τάξη, το απόρρητο των προσωπικών του δεδομένων, το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης, εργασίας και αυτοδιάθεσης, με λίγες λέξεις, τα ανθρώπινα δικαιώματα αδιακρίτως , που απολαμβάνουμε σήμερα, δεν εμπεριέχονται στην πρωταρχική έννοια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, παρα μόνο για την μεγαλο-μεσαία αστική τάξη.

Ολα τα υπόλοιπα, κατακτήθηκαν με αγώνες μέσα στούς αιώνες, και καταργούνται μέσα απο σχεδιασμούς της εκάστοτε μεγαλο-μεσαίας αστικής τάξης πάλι, συντηρώντας την ψευδαίσθηση της καθολικής Δημοκρατίας.

Οι επικλητές λοιπόν της αρχαιοελληνικής πολιτικής κληρονομιάς, ίσως θα ήταν φρονιμότερο, να επανεξετάσουν κατά πόσο θα περιλαμβάνονταν στην μερίδα εκείνη της αριστοκρατίας του Αθηναϊκού Δήμου, πριν καταφύγουν σε αυτή.

Και ίσως το σημαντικότερο στοιχείο της Δημοκρατίας που θα έπρεπε να κάνουμε χρήση του, για όσο τουλάχιστο έχουμε ακόμη την δυνατότητα, είναι ο εξωστρακισμός.

Το μενου της ημερας

Google cooking. κολοκυθάκια με κουρκούτι μπύρας απο:http://www.sintagespareas.gr/sintages/kolokithakia-tiganita-me-kourkouti-mpiras.html

Η γευση τους καλυτερη απο την οψη τους. Και τα κολοκυθακια ευγενικη χορηγια της Νιτσας στη στροφη .

Μαμα με καμαρωνεις? :)

Comfortably Numb

Comfortably numb (βολικά μουδιασμένος).
Αυτό θυμίζει το σήμερα. Καθώς ο κίνδυνος στη ζωή του καθένα μας οριοθετείται απο τό πόσο ενοχλητικοί γινόμαστε,σαν κουνούπι που βουίζει στο αυτί του καθε τρομοκρατη, θεσμικου η οχι.
Στην πλατη της εμφυτης ανθρωπινης επιθυμιας για την απολαυση, τον ερωτα, την ειρηνη, στηνονται πολεμοι μεταξυ συμφεροντων που σκιζονται για το "καλο" μας.
Επιλεγω λοιπον το βολικο μουδιασμα, δεν με συγκινειτε να ξοδεψω ουτε ενα αιμοσφαιριο για να αντιδρασω, αυτος ειναι ο δικος μου τροπος να σας απορριπτω, η δική μου "προκήρυξη" .

troktiko τελος

Μετα την πρώτη, μετα απο χρονια δολοφονια δημοσιογραφου, το τρωκτικο εριξε αυλαια. Η απεχθεια προς την δολοφονικη πραξη και η απωλεια ενος ακομα ελευθερου μπλογκ, δεν μπορει ομως να με εμποδισει να σκεφτω, ποιοι τελικα κρυβονται πισω απο ολα αυτα, ποιες δυναμεις συγκρουστηκαν τοσο αμειλικτα ωστε ενα μπλογκ που απλα φιλοξενουσε αφιλτράριστες ειδησεις, να προκαλεσει μια δολοφονια και το κλεισιμό του.

Ειναι δυνατο να κινητοποιηθηκαν τετοιες εγκληματικες διαθεσεις για ενα -οσο και να ηταν δημοφιλες- κακογραμμενο και με προσκαιρη πιθανοτατα επιρροή ιστολόγιο?

Και η αποχωρηση των υπολοιπων συντελεστων με αποτελεσμα το κλεισιμο του πως μπορει να ερμηνευθεί? Η διαφωνια μου με την ανωνυμία των ιδιοκτητων του, παρουσιάστηκε η αλήθεια είναι αφού εδω και ένα χρόνο, το http://troktiko.blogspot.com απεκτησε την δυναμη να προβοκαρει κατα βουληση ιδεες , ανθρωπους και ειδησεις. Δεν εννοώ ότι διαπίστωσα να γινεται αυτο ποτε, αλλα όποιος έχει τέτοια δύναμη, θα πρεπει να είναι γνωστός με όνομα και επίθετο.

Η ανωνυμία και η προστασία προσωπικών δεδομένων οριοθετείται εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του δήμου να ελέγχει και να ελέγχεται.

Κάθετα αντίθετος φυσικά με οποιαδήποτε βία, βλέπω το τραγικό συμβάν της απώλειας της ζωής ενός ανθρώπου επειδή τόλμησε να εκφραστεί και απέκτησε επικοινωνιακή δύναμη μέσα απο μή κεντρικά ελεγχόμενο μέσο, σαν ενδεικτικό της μασκαράτας που παίζεται απο τους λοιπούς "αδεσμευτους δημοσιογράφους" που παρότι επώνυμοι και εντοπίσιμοι, παραμένουν στο "απυρόβλητο", μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Μεχρι ποιο σημειο μπορουμε να εμπιστευόμαστε αυτά που μας σερβίρουν ανώνυμοι και επώνυμοι φορείς ειδησεογραφίας? και τελικά τι είναι εκείνο που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του απλού μπλόγκερ?

Πως η τρομοκρατία των κάθε είδους αντιεξουσιαστών εντοπίζεται και καταστέλλεται τόσο εύκολα, ενώ η- με επαγγελματικό τρόπο -εξόντωση κάποιων παραμένει στο σκοτάδι?

Οι απαντήσεις ποτε δεν θα δοθουν, και ο καθένας απο εμάς θα συνεχίσει να βρίζει και να καταριέται την βιτρίνα του συστήματος , αυτή που μας αφήνουν να βλέπουμε, για τα δεινά της μικρής μας ζωής. Με καχυποψία για όλες τις πλευρές, περιμένω την επόμενη κίνηση, παρότι ξέρω ποιός θα είναι δυστυχώς πάντα ο νικητής.

Η Νεα Τάξη και στην Εργασία

Αν τα 480 πλεον euro βασικού σας φαίνονται λίγα, τότε δείτε εδω τι σας περίμενε στη γωνία. Οπως λέει και το motto της σελίδας, "βρες δουλειά, παρουσίασε το αποτέλεσμα, πληρώσου". Μπορεί πράγματι να αποτελεί μία τάση της εποχής και λύση για τους δημιουργικούς και κάπως "μοναχικούς εργάτες" (που να πας με τι λεφτα άλλωστε) της πληροφορικής και όχι μόνο, αποτελεί όμως και το τέλος της αυταπάτης του καπιταλιστικού ονείρου , για τους οπαδούς του φυσικά. Χιλιάδες συνωστιζόμενοι προγραμματιστές, λογιστές,πωλητές,μεταφραστές και άλλων ειδικοτήτων αυτοαπασχολούμενοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε πλανητικό επίπεδο για δουλειές που φτάνουν να κατωχυρώνονται στους μειοδότες με αμοιβές υποδεκαπλάσιες απο αυτές που θα άξιζαν στην "εξω" αγορά. Τι έχουν να πουν τώρα οι υποστηρικτές του "γιατι εγω που ειμαι πιο εξυπνος/εργατικος/μορφωμενος κλπ να βγαζω τα ιδια λεφτα με αυτον που δεν ειναι". Οριστε λοιπον τωρα να προσπαθησουμε να γινουμε πιο εξυπνοι απο τον μεσο Ινδο που τρωει τη ζωη του δουλευοντας και μελετωντας ονειρευόμενος να πιασει 10 ρουπίες τη βδομαδα( =0.21 $) που του αρκουν ,πιο εργατικοι απο τον πεινασμενο πακιστανο, πιο μορφωμενοι απο τον μεσο Φιλανδο. Ισως επιτελους κατανοησουμε για λογαριασμο ποιων τσιμπησαμε το δολωμα, ειδικα την περιοδο αυτη που το ταληρακι το βλεπουμε με το κυάλι.

Η όλη ιστορία μου θυμίζει κατι αμερικάνικες ταινίες του 30, οπου εργατες συνωστιζονταν στο λιμανι προσπαθωντας να εξασφαλισουν το μεροκαμματο απο τον κουστουμαρισμενο μαφιοζο που καγχαζε επιλεγοντας εναν στους εκατό. Επιλεγοντας ποιος θα εχει να φαει σημερα και ποιος οχι..

Ισως οι επομενες γεννεές (αν υπάρξουν) θα περιγράφουν την εποχή μας σαν την εποχή της ανοησίας του σημερα σε βάρος του αυριο, σα να μην μας αφορα το αυριο.

Και καθως η βαρκα του πλουσιου απο του φτωχού ξεμακραινει ολο και περισσότερο (βλ. Καστοριάδης) ολο και λιγοστευουν οι ελπιδες καποιος απο τους φτωχους να καταφερει να σαλταρει στην βαρκα των πλουσίων και τουλάχιστο να την ανατρέψει.

Και αυτο που με φοβιζει ειναι οτι ο ωκεανός ειναι απέραντος..