Μισώ τον Χριστιανισμό πρώτ' απ'όλα για το όνομά του, επειδή άν το μυθικό πρόσωπο του Ιησού ήταν και ιστορικό όντως, σαν θρησκεία έχει λεηλατήσει και σκυλέψει την προσωπικότητα και την διδασκαλία του με στόχο την δημιουργία ενός ακόμα πυλώνα τυραννικής κοσμικής εξουσίας με όση μεταφυσική προέκταση χρειάζεται ώστε να ξεπλένει τις αμαρτίες της.
Ομως σκόμα περισσότερο μισώ τον Χριστιανισμό, επειδή ευαγγελίζεται-χρησιμοποιώντας προσφιλή του έκφραση- την ευτυχία σε κάποια άλλη ζωή που έχει εφεύρει/δανειστεί απο την παραδοσιακή ανθρώπινη φοβική μυθοπλασία,με αντάλλαγμα την άγνοια για την παρούσα ζωή.
Οποιαδήποτε φυσιολογική ανθρώπινη ορμή προς την βιωματική αποκάλυψη της προσωπικής του αλήθειας, φέρνει τον χριστιανο αντιμέτωπο με Χριστιανικες δογματικές αρχές που την αποτρεπουν.
Οχι βέβαια ότι υπαρχει κανείς απο αυτους που συμμετεχουν στην Χριστιανικη εκκλησια με οποιονδηποτε τροπο, που ακολουθεί ειλικρινά την θρησκευτική εστω τυπολατρεία με όποιες θετικές επιπτώσεις θα μπορούσε αυτο να έχει στον πνευματισμό του.
Αντίθετα η εκκλησια εξασφαλίζει -με το αζημίωτο- προσχηματική άφεση αμαρτιών αναλογική προς τις κοινωνικές διαστρωματώσεις για την ταξικοποίηση των οποίων φέρει πολλές ευθύνες.
Στην τρέχουσα περίοδο κρίσης, γι' άλλη μια φορά στους κολπους της Χριστιανικής θρησκείας βρίσκουν καταφύγιο όλες εκείνες οι θεωρητικές αξίες που μπορούν να απονευρώσουν οποιαδήποτε δυναμική κίνηση αντίδρασης και αλλαγής, αποτελώντας το ηθικό δεκανικι ενος διεφθαρμενου συστηματος ενω συγχρονως προβαλλει επιδεικτικα την λογικη της ελεημοσυνης σαν εξαντλητικη ως προς τις δυνατοτητες της διεξοδο φιλανθρωπιας και συγχρονως εξιλεωσης μαζικοποιημένων ενοχών.
Δεν γραφω κατι νεο βεβαια, υπαρχουν απειρα κειμενα υπερ και κατα των θρησκειων, υπερ και κατα του Χριστιανισμού, και γνωριζω καλα, ότι το δικο μου ερχεται να προστεθει στον πατο του ωκεανού παρομοιων κειμενων.
Αυτο ομως δεν ειναι αρκετο ωστε να σταματησει τον Ιησου μεσα μου,- τον Ιησου που υπαρχει μεσα στον καθε ενα που δεν εκκλησιαζεται, τον Ιησου που ηταν μονος εναντια στην υποκρισια, που εκανε μια διανοητική επανασταση απεναντι στην ιδια την θρησκεια, που πασχισε να καταλαβει και να διδαξει την τεχνη της ζωης,- να μαστιγωνει τους εμπορους που σα σφηκες μαζευονται εξω απο καθε ναο, γυρω απο καθε ψυχη, που σπευδουν να νοθεψουν και να μεταπωλησουν με κερδος καθε προσπάθεια επικοινωνίας με τον μοναδικο πραγματικό θεό, τον εαυτό μας.
Ομως σκόμα περισσότερο μισώ τον Χριστιανισμό, επειδή ευαγγελίζεται-χρησιμοποιώντας προσφιλή του έκφραση- την ευτυχία σε κάποια άλλη ζωή που έχει εφεύρει/δανειστεί απο την παραδοσιακή ανθρώπινη φοβική μυθοπλασία,με αντάλλαγμα την άγνοια για την παρούσα ζωή.
Οποιαδήποτε φυσιολογική ανθρώπινη ορμή προς την βιωματική αποκάλυψη της προσωπικής του αλήθειας, φέρνει τον χριστιανο αντιμέτωπο με Χριστιανικες δογματικές αρχές που την αποτρεπουν.
Οχι βέβαια ότι υπαρχει κανείς απο αυτους που συμμετεχουν στην Χριστιανικη εκκλησια με οποιονδηποτε τροπο, που ακολουθεί ειλικρινά την θρησκευτική εστω τυπολατρεία με όποιες θετικές επιπτώσεις θα μπορούσε αυτο να έχει στον πνευματισμό του.
Αντίθετα η εκκλησια εξασφαλίζει -με το αζημίωτο- προσχηματική άφεση αμαρτιών αναλογική προς τις κοινωνικές διαστρωματώσεις για την ταξικοποίηση των οποίων φέρει πολλές ευθύνες.
Στην τρέχουσα περίοδο κρίσης, γι' άλλη μια φορά στους κολπους της Χριστιανικής θρησκείας βρίσκουν καταφύγιο όλες εκείνες οι θεωρητικές αξίες που μπορούν να απονευρώσουν οποιαδήποτε δυναμική κίνηση αντίδρασης και αλλαγής, αποτελώντας το ηθικό δεκανικι ενος διεφθαρμενου συστηματος ενω συγχρονως προβαλλει επιδεικτικα την λογικη της ελεημοσυνης σαν εξαντλητικη ως προς τις δυνατοτητες της διεξοδο φιλανθρωπιας και συγχρονως εξιλεωσης μαζικοποιημένων ενοχών.
Δεν γραφω κατι νεο βεβαια, υπαρχουν απειρα κειμενα υπερ και κατα των θρησκειων, υπερ και κατα του Χριστιανισμού, και γνωριζω καλα, ότι το δικο μου ερχεται να προστεθει στον πατο του ωκεανού παρομοιων κειμενων.
Αυτο ομως δεν ειναι αρκετο ωστε να σταματησει τον Ιησου μεσα μου,- τον Ιησου που υπαρχει μεσα στον καθε ενα που δεν εκκλησιαζεται, τον Ιησου που ηταν μονος εναντια στην υποκρισια, που εκανε μια διανοητική επανασταση απεναντι στην ιδια την θρησκεια, που πασχισε να καταλαβει και να διδαξει την τεχνη της ζωης,- να μαστιγωνει τους εμπορους που σα σφηκες μαζευονται εξω απο καθε ναο, γυρω απο καθε ψυχη, που σπευδουν να νοθεψουν και να μεταπωλησουν με κερδος καθε προσπάθεια επικοινωνίας με τον μοναδικο πραγματικό θεό, τον εαυτό μας.
