Σε απαντηση αυτου του αρθρου.
Εμενα παλι η ζωη μου ηταν σαν ονειρο, πισω απο το 1983, δε χρειαστηκε να την ονειρευτω, και πιστεψτε με, οτι ειδα ειναι αληθεια.
Ταξιδεψα θυμαμαι ανα την Ελλαδα, και οδηγουσα ενα 4Χ4 2500 κυβικων, σε δρομους που η ασφαλτος ηταν οτι πρεπει για προπονηση για το Παρι-Ντακαρ. Τ' αυτοκινητα πολλα στους δρομους, με εναν επιβατη τα περισσοτερα, τον οδηγο.
Που και που ειχα την ευκαιρια να μαθω τι ειχε φαει, καπνισει ή..τσικνισει γενικα ο προπορευομενος καθως πετουσε τα υπολειμματα απο το ανοιχτο παραθυρο καθως ετρεχε.
Πολλες φορες ειχα απορια να μαθω ποιοι ηταν αυτοι που φερονταν αναλογα, οχι μονο οταν οδηγουσαν, αλλα και γενικα οπου τυχαινε να τους συναντησεις. Εμαθα οτι οι περισσοτεροι απ αυτους ηταν υπαλληλοι ΔΕΗ,ΟΤΕ,ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ,ΟΛΠ,ΟΛΘ,ΛΑΡΚΟ κλπ, δηλαδη εκεινοι που εχοντας εξασφαλισει με πλατες την θεση τους, ενιωθαν κυριαρχοι και αφεντικα οπου κι αν στεκοντουσαν.
Προσεξα μαλιστα, οτι πολλοι απ' αυτους ενιωθαν τοσο ισχυροι, που ειχαν αλλους λιγοτερο προνομιουχους Ελληνες η αλλοδαπους να δουλευουν στην υπηρεσιακη τους θεση ενω εκεινοι εξασφαλιζαν τον δευτερο, τριτο, τεταρτο και παει λεγοντας μισθο.
Ετυχε να εμπορευτω, να περασω απο τελωνεια, εφοριες, πολεοδομιες, και παντου ημουν με το χερι στην τσεπη, ολοι με ενα συρταρι επιτηδευμενα ανοιχτο ετοιμο να δεχτει σαν κουμπαρας το μπαξισι, απο τον πιο υψηλα ισταμενο γενικο διευθυντη, μεχρι τον τελευταιο χαμαλη στο λιμανι.
Και μια και τοφερε ο λογος για λιμανια, κανεις δε νοιαζοταν για τη ροη των εμπορευματων και την εξυπηρετηση των φορτιων εκτος αν επεφτε το αναλογο λαδι στη μηχανη.Και ετσι τα λιμανια σταδιακα εχαναν κινηση, οπως και καθε τι αλλο στην Ελλαδα φυτοζωουσε, υπαρχοντας απλα για να κραταει τα προσχηματα.
Παιδια πολλα εβλεπα, καθε οικογενεια απο 2-3 και ολα εκτος απ το σχολειο πηγαιναν σε φροντιστηριο για να μαθουν αυτα που θαπρεπε να μαθουν στο σχολειό, αλλα και άλλα φροντιστηρια, για να μαθουν ξενες γλωσσες, με τον σχεδον βεβαιο στοχο και προσδοκια να μπουν στο Πανεπιστημιο να γινουν γιατροι, δικηγοροι, οικονομολογοι,ασχετα απο οποιαδηποτε ερευνα και επαγγελματικο προσανατολισμο, επειδη αυτα τα πτυχια εξασφαλιζαν εφ' ορου ζωης απασχοληση στο Δημοσιο.
Στα χωρια δεν ειδα νεους, μονο γερους, καθως ποιος θα ασχοληθει με το χωραφι αφου στην πολη περναμε μουρλια χαρη στο μπαρμπα απ' την Κορωνη. Αλλωστε και τα χωραφια δε μενουν ετσι, οσα δεν πουληθουν σε αγροτεμαχια των 200τ.μ για να χτιστουν αυθαιρετες κατοικιες, καλλιεργουνται απο τους λαθρομεταναστες για ενα κομματι ψωμι.
Στους αρχαιολογικους χωρους, ουτε λογος να καταφερεις ποτε να εισαι αρκετα τυχερος να μπεις. Οι περισσοτεροι λειτουργουσαν με ενα ακαθοριστο ωραριο με καποιες ημερες της αβδομαδας να ειναι κλειστοι, με ακριβο εισιτηριο και ελεεινα συντηρημενοι.
Οταν καποτε διαμαρτυρηθηκα σε καποιον για την κατασταση, εκεινος με κοιταξε σαν εξωγηινο και μου ειπε, "Ελλαδα ειναι εδω ρε φιλε, μπουρδελο, τι περιμενεις".
Τον πιστεψα με οσα εβλεπα.
Στα νησια ετυχε να παω σε μερικα. Αλλα παντα κοιμομουν σε αντισκηνο. Οι τιμες των δωματιων, αν ποτε υπηρχαν διαθεσιμα ηταν αστρονομικες, και κανεις δεν εδινε σημασια σε ελληνα τουριστα.
Οταν επισκεφτηκα την Αθηνα, δεν πιστευα τι εβλεπα. Εγω ηξερα οτι η Αθηνα δεν εχει θαλασσα, ομως μπορουσα να δω οτι εχει θαλασσα δυο βηματα παραπερα, απο το Φαληρο μεχρι τη Γλυφαδα. Και παροτι υπηρχαν χτισμενες βιλλες στο κυμα σε καταπατημενα σημεια του αιγιαλου, τα σημεια που θα ηταν ιδανικα για χρηση απο το κοινο, ειτε ηταν εκμισθωμενα σαν πλαζ με εισιτηριο, ειτε εντελως απροσπελαστα οπως στο Ν. Φαληρο, που μπορουσες να δεις τη θαλασα απο απο αποσταση χιλομετρου και βαλε εμποδιων και μπαζων ατακτως ερριμμενων.
Καποια στιγμη γνωρισα ανθρωπους απο τη Θρακη, η αληθεια ειναι μιλιουνια απο βορειοελλαδιτες και θρακιωτες ζουσαν στην Αθηνα, καθως τα μερη τους ρημαζαν απο τις εικονικες επενδυσεις βιομηχανικων μοναδων που ανοιγοκλειναν σαν τα νουφαρα για να απομυζησουν τις κοινοτικες επιδοτησεις που εστελναν οι κουτοφραγκοι για να βοηθησουν την αναπτυξη των παραμεθοριων και λιγοτερο προνομιουχων περιοχων.Τεραστιες βιομηχανικες περιοχες ερημωμενες να λειτουργουν απλα σαν μηχανες απαλλοτριωσης χρηματων απο το ΦΠΑ των φορολογουμενων υπερ ημετερων.
Στα ταξιδια μου περασα πολλες φορες μπροστα απο αγαλματα του Κολοκοτρωνη, του Καραισκακη, του Λεωνιδα στις Θερμοπυλες, και παντοτε στη θεα τους ξυπνουσαν μεσα μου αμφιβολιες για το αν πραγματι ποτε υπηρξαν αυτοι οι ηρωες, η ηταν απλα μυθοπλασιες καταλληλα κατασκευασμενες ωστε να αποκρυψουν το τεραστιο ελλειμα πατριωτισμου, δημιουργικοτητας, αυταπαρνησης, αλλα και φιλοσοφιας, στοχασμου και κοινης λογικης αυτου του λαου.
Και μια φορα στο ονειρο μου, ειδα οτι υπηρξε λεει ενας Πρωθυπουργος, που τα βροντοφωναξε αυτα μεσα στην ιδια τη Βουλη των Ελληνων, οτι τελικα ολα αυτα αρχισαν να διορθωνονται, ενταξει, οχι εντελως, τι να περιμενει αλλωστε καποιος απο εναν λαο μετα απο δεκαετιες διαφθορας, αλλα να γινονται καποια βηματα λογικης, εναντια στην αυτοκαταστροφη, με στοχο την πραγματικη προοδο και ευημερια με αιτια και στοχους, με πολιτες ελληνες και ξενους που λειτουργουν με γνωμονα τον αλληλοσεβασμο, την δημιουργια, την ομορφια και την ηθικη.
Σκεφτηκα οτι ισως μονο αν αυτος ο λαος μπολιαζοταν ιδεολογικα αλλα και γονιδιακα απο αλλους λαους θα ηταν ποτε δυνατο να αλλαξει νοοτροπια, να σωθει απο την αυτοκαταστροφη.
Και μετα, στο ιδιο ονειρο, ειδα αυτο τον Πρωθυπουργο αγαλμα, σαν τον Κολοκοτρωνη, κι αυτο με εκανε να σκεφτω, ναι, αν ποτε υπηρχε καποιος τετοιος ηγετης, σιγουρα θα κατηγορουνταν και θα φυλακιζοταν, θα γινοταν ο αποδιοπομπαιος τραγος οπως ο γερος του Μορια.
Ξυπνησα ελπιζοντας, κι οταν συνηλθα, κοιταξα γυρω μου την πραγματικοτητα και σκεφτηκα: "μπα, αυτα δε γινονται, εδω ειναι Ελλαδα, μπουρδελο...."
Εμενα παλι η ζωη μου ηταν σαν ονειρο, πισω απο το 1983, δε χρειαστηκε να την ονειρευτω, και πιστεψτε με, οτι ειδα ειναι αληθεια.
Ταξιδεψα θυμαμαι ανα την Ελλαδα, και οδηγουσα ενα 4Χ4 2500 κυβικων, σε δρομους που η ασφαλτος ηταν οτι πρεπει για προπονηση για το Παρι-Ντακαρ. Τ' αυτοκινητα πολλα στους δρομους, με εναν επιβατη τα περισσοτερα, τον οδηγο.
Που και που ειχα την ευκαιρια να μαθω τι ειχε φαει, καπνισει ή..τσικνισει γενικα ο προπορευομενος καθως πετουσε τα υπολειμματα απο το ανοιχτο παραθυρο καθως ετρεχε.
Πολλες φορες ειχα απορια να μαθω ποιοι ηταν αυτοι που φερονταν αναλογα, οχι μονο οταν οδηγουσαν, αλλα και γενικα οπου τυχαινε να τους συναντησεις. Εμαθα οτι οι περισσοτεροι απ αυτους ηταν υπαλληλοι ΔΕΗ,ΟΤΕ,ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ,ΟΛΠ,ΟΛΘ,ΛΑΡΚΟ κλπ, δηλαδη εκεινοι που εχοντας εξασφαλισει με πλατες την θεση τους, ενιωθαν κυριαρχοι και αφεντικα οπου κι αν στεκοντουσαν.
Προσεξα μαλιστα, οτι πολλοι απ' αυτους ενιωθαν τοσο ισχυροι, που ειχαν αλλους λιγοτερο προνομιουχους Ελληνες η αλλοδαπους να δουλευουν στην υπηρεσιακη τους θεση ενω εκεινοι εξασφαλιζαν τον δευτερο, τριτο, τεταρτο και παει λεγοντας μισθο.
Ετυχε να εμπορευτω, να περασω απο τελωνεια, εφοριες, πολεοδομιες, και παντου ημουν με το χερι στην τσεπη, ολοι με ενα συρταρι επιτηδευμενα ανοιχτο ετοιμο να δεχτει σαν κουμπαρας το μπαξισι, απο τον πιο υψηλα ισταμενο γενικο διευθυντη, μεχρι τον τελευταιο χαμαλη στο λιμανι.
Και μια και τοφερε ο λογος για λιμανια, κανεις δε νοιαζοταν για τη ροη των εμπορευματων και την εξυπηρετηση των φορτιων εκτος αν επεφτε το αναλογο λαδι στη μηχανη.Και ετσι τα λιμανια σταδιακα εχαναν κινηση, οπως και καθε τι αλλο στην Ελλαδα φυτοζωουσε, υπαρχοντας απλα για να κραταει τα προσχηματα.
Παιδια πολλα εβλεπα, καθε οικογενεια απο 2-3 και ολα εκτος απ το σχολειο πηγαιναν σε φροντιστηριο για να μαθουν αυτα που θαπρεπε να μαθουν στο σχολειό, αλλα και άλλα φροντιστηρια, για να μαθουν ξενες γλωσσες, με τον σχεδον βεβαιο στοχο και προσδοκια να μπουν στο Πανεπιστημιο να γινουν γιατροι, δικηγοροι, οικονομολογοι,ασχετα απο οποιαδηποτε ερευνα και επαγγελματικο προσανατολισμο, επειδη αυτα τα πτυχια εξασφαλιζαν εφ' ορου ζωης απασχοληση στο Δημοσιο.
Στα χωρια δεν ειδα νεους, μονο γερους, καθως ποιος θα ασχοληθει με το χωραφι αφου στην πολη περναμε μουρλια χαρη στο μπαρμπα απ' την Κορωνη. Αλλωστε και τα χωραφια δε μενουν ετσι, οσα δεν πουληθουν σε αγροτεμαχια των 200τ.μ για να χτιστουν αυθαιρετες κατοικιες, καλλιεργουνται απο τους λαθρομεταναστες για ενα κομματι ψωμι.
Στους αρχαιολογικους χωρους, ουτε λογος να καταφερεις ποτε να εισαι αρκετα τυχερος να μπεις. Οι περισσοτεροι λειτουργουσαν με ενα ακαθοριστο ωραριο με καποιες ημερες της αβδομαδας να ειναι κλειστοι, με ακριβο εισιτηριο και ελεεινα συντηρημενοι.
Οταν καποτε διαμαρτυρηθηκα σε καποιον για την κατασταση, εκεινος με κοιταξε σαν εξωγηινο και μου ειπε, "Ελλαδα ειναι εδω ρε φιλε, μπουρδελο, τι περιμενεις".
Τον πιστεψα με οσα εβλεπα.
Στα νησια ετυχε να παω σε μερικα. Αλλα παντα κοιμομουν σε αντισκηνο. Οι τιμες των δωματιων, αν ποτε υπηρχαν διαθεσιμα ηταν αστρονομικες, και κανεις δεν εδινε σημασια σε ελληνα τουριστα.
Οταν επισκεφτηκα την Αθηνα, δεν πιστευα τι εβλεπα. Εγω ηξερα οτι η Αθηνα δεν εχει θαλασσα, ομως μπορουσα να δω οτι εχει θαλασσα δυο βηματα παραπερα, απο το Φαληρο μεχρι τη Γλυφαδα. Και παροτι υπηρχαν χτισμενες βιλλες στο κυμα σε καταπατημενα σημεια του αιγιαλου, τα σημεια που θα ηταν ιδανικα για χρηση απο το κοινο, ειτε ηταν εκμισθωμενα σαν πλαζ με εισιτηριο, ειτε εντελως απροσπελαστα οπως στο Ν. Φαληρο, που μπορουσες να δεις τη θαλασα απο απο αποσταση χιλομετρου και βαλε εμποδιων και μπαζων ατακτως ερριμμενων.
Καποια στιγμη γνωρισα ανθρωπους απο τη Θρακη, η αληθεια ειναι μιλιουνια απο βορειοελλαδιτες και θρακιωτες ζουσαν στην Αθηνα, καθως τα μερη τους ρημαζαν απο τις εικονικες επενδυσεις βιομηχανικων μοναδων που ανοιγοκλειναν σαν τα νουφαρα για να απομυζησουν τις κοινοτικες επιδοτησεις που εστελναν οι κουτοφραγκοι για να βοηθησουν την αναπτυξη των παραμεθοριων και λιγοτερο προνομιουχων περιοχων.Τεραστιες βιομηχανικες περιοχες ερημωμενες να λειτουργουν απλα σαν μηχανες απαλλοτριωσης χρηματων απο το ΦΠΑ των φορολογουμενων υπερ ημετερων.
Στα ταξιδια μου περασα πολλες φορες μπροστα απο αγαλματα του Κολοκοτρωνη, του Καραισκακη, του Λεωνιδα στις Θερμοπυλες, και παντοτε στη θεα τους ξυπνουσαν μεσα μου αμφιβολιες για το αν πραγματι ποτε υπηρξαν αυτοι οι ηρωες, η ηταν απλα μυθοπλασιες καταλληλα κατασκευασμενες ωστε να αποκρυψουν το τεραστιο ελλειμα πατριωτισμου, δημιουργικοτητας, αυταπαρνησης, αλλα και φιλοσοφιας, στοχασμου και κοινης λογικης αυτου του λαου.
Και μια φορα στο ονειρο μου, ειδα οτι υπηρξε λεει ενας Πρωθυπουργος, που τα βροντοφωναξε αυτα μεσα στην ιδια τη Βουλη των Ελληνων, οτι τελικα ολα αυτα αρχισαν να διορθωνονται, ενταξει, οχι εντελως, τι να περιμενει αλλωστε καποιος απο εναν λαο μετα απο δεκαετιες διαφθορας, αλλα να γινονται καποια βηματα λογικης, εναντια στην αυτοκαταστροφη, με στοχο την πραγματικη προοδο και ευημερια με αιτια και στοχους, με πολιτες ελληνες και ξενους που λειτουργουν με γνωμονα τον αλληλοσεβασμο, την δημιουργια, την ομορφια και την ηθικη.
Σκεφτηκα οτι ισως μονο αν αυτος ο λαος μπολιαζοταν ιδεολογικα αλλα και γονιδιακα απο αλλους λαους θα ηταν ποτε δυνατο να αλλαξει νοοτροπια, να σωθει απο την αυτοκαταστροφη.
Και μετα, στο ιδιο ονειρο, ειδα αυτο τον Πρωθυπουργο αγαλμα, σαν τον Κολοκοτρωνη, κι αυτο με εκανε να σκεφτω, ναι, αν ποτε υπηρχε καποιος τετοιος ηγετης, σιγουρα θα κατηγορουνταν και θα φυλακιζοταν, θα γινοταν ο αποδιοπομπαιος τραγος οπως ο γερος του Μορια.
Ξυπνησα ελπιζοντας, κι οταν συνηλθα, κοιταξα γυρω μου την πραγματικοτητα και σκεφτηκα: "μπα, αυτα δε γινονται, εδω ειναι Ελλαδα, μπουρδελο...."
