Είναι τόσο εύκολο και προσιτό για τον καθένα να κάνει ένα πρόχειρο γρήγορο κοινωνικό πείραμα έως και μία άρτια επιστημονικά κοινωνική μελέτη ίσως, όσο να γράψει ένα μήνυμα στο Twitter.
Σήμερα ξύπνησα διαβάζοντας αυτό , που είναι απο εκείνα τα άρθρα που σε ταξιδεύουν σε φαντασιακό γεωγραφικό πλάτος τόσο ασύνδετο με την καθημερινή τρέχουσα πραγματικότητα, που είναι σχεδόν θεραπευτικό.
Ένα παράδειγμα, η ακόλουθη παράγραφος ..
The new evidence upended the idea that the first people arrived in North America after continent-hopping from modern-day Siberia via the Bering land bridge between 18,000 and 13,000 years ago.
During the last Ice Age 32,000 years ago, that land bridge was impassable. So the research suggests the first Americans arrived by sea. According to the study authors, these migrants were likely anatomically modern humans.
..που μας υπενθυμίζει ότι πριν απο 32000 χρόνια υπήρχαν νοήμονα ανθρώπινα όντα που κατασκεύαζαν πλοία και μετανάστευαν.
Λίγες ώρες πριν διαβάσω την παράγραφο αυτή, καθώς περιδιάβαινα το Twitter, έπεσα επάνω σε αυτό
Δε με νοιάζει αν είσαι Αλβανος, Έλληνας, Σουηδος η Κογκολεζος. Αν βρίσκεσαι νόμιμα στη χώρα, δουλεύεις, πληρωνεις φόρους κ σεβεσαι τη χώρα που σε φιλοξενεί κ σου προσφέρει αυτά που μπορεί, στο μετρό που μπορει, σε σέβομαι. Αλλιώς δρόμο κ καλη τύχη.
— Paradise lost (@tsotsokou) December 12, 2020
και αντέδρασα παρορμητικά όπως συμβαίνει, μ'αρέσει και παρακινεί αυτό το μέσο έτσι :
Είμαι Έλληνας παράνομα στη χώρα και ποσώς με νοιάζουν τα κριτήρια σεβασμού σου προς συνανθρώπους μια και το θίγεις δημόσια.
— NetPlayer (@netplayerTwit) December 12, 2020
Τη συνέχεια μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει, κάτι που δεν κάνω εγώ συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις , αποφεύγοντας την παθολογία της κάθε τοξικής περιορισμένου σκεπτικού συζήτησης.
Η κακή γεύση της περιορισμένης στην τρέχουσα προσωποπαγή αντίληψη απάντησης σε αντιδιαστολή με την μεγαλύτερη εικόνα, που ο πυθμένας των 32000 ετών το παραπάνω άρθρο άνοιξε στην φαντασία μου, ήταν η απάντηση που δίνει η φαινομενική συγκυρία στον αφουγκραστή της εμπειρίας της ζωής μέσα απ' όλα τα διαθέσιμα κανάλια της.
Εκεινος ο πρώϊμος άνθρωπος που ένα πρωϊνό έριξε τη βάρκα του και έκανε το πρώτο βήμα για την δημιουργία και εξέλιξη μυριάδων πολιτισμών σε μία ακόμα ξέρα μέσα στην απεραντοσύνη των ωκεανών, δίνει την απάντηση σε κάθε έναν απο εμάς που αισθάνεται ότι έχει τακτοποιήσει το σύμπαν του πληρώνοντας τους φόρους του, μη σεβόμενος όσους δεν το κάνουν και είναι ξένοι.
Θεσμικά φυσικά και δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει μαζί τους, όλοι μας υποχρεωνόμαστε να ακολουθούμε κάποιες ντιρεκτίβες στη ζωή μας, όμως το να εγείρουμε μανιφέστο υιοθετώντας τες σαν αξιολογητικά κριτήρια του σεβασμού προς συνανθρώπους μας γενικευμένα και οριζόντια, προδίδει τουλάχιστο ηλιθιότητα, άγνοια και αρνησιγνωσία του πραγματικού οικονομοκοινωνικού υπόβαθρου στην επιφάνεια του οποίου νομίζουμε ότι επιπλέουμε ασφαλείς.
Η προέκταση της προοπτικής αντίληψής μας στο μέλλον μοιάζει τόσο βραχύφθαλμη στον μελλοντικό μελετητή, και με απορία προσπαθώ να φανταστώ πώς πεποιθήσεις απο απόλυτα πειθαρχημένα , συντηρητικά δομικά σωματίδια μιάς πρόσκαιρης κατα τις συνθήκες νομιμότητας, που εκφραζόμενη διεκδικεί την αυθεντία και αποζητά την επιβράβευση (νομίζω μάλιστα η συντάκτις της εν λόγω δημοσίευσης στο Twitter είναι η ίδια μετανάστις), Θα επιβιώσουν κάτω απο την αρχαιολογική σκαπάνη του μέλλοντικού αρχαιολόγου 32000 χρόνια μετά, σε σύγκριση με την ηρωϊκή έξοδο του Ανθρώπου 32000 χρόνια πριν, προς το άγνωστο, το νέο, την γνώση, την επιστήμη, την ελπίδα που χάραζε στο ασυνείδητό του για έναν μεγαλύτερο, καλύτερο κόσμο.
Αυτός είναι ο λόγος που δήλωσα Έλληνας παράνομα στη χώρα, επεκτείνοντας την συνέχεια της ύπαρξής μου 32 χιλιάδες, εκατομμύρια και δισεκατομμύρια χρόνια, στο διηνεκές προς το μέλλον και το παρόν, εκεί που μας εμποδίζει η ηθελημένη συστολή των εγκεφαλικών μας κυττάρων να δούμε, όπως η διαστολή του σύμπαντος μας εμποδίζει να αγγίξουμε ποτέ με τα τηλεσκόπιά μας.
Και μιάς και είμαι σε μία διανοητική ηλικία που πλέον μου δίνει το απαιτούμενο θάρρος, έχω ρίξει και εγώ τη βάρκα μου στα παγωμένα νερά του χρόνου, για το δικό μου ταξίδι ελπίδας προς έναν μεγαλύτερο, καλύτερο κόσμο.
