Δεν το είχα πάρει χαμπάρι, όμως όσο πλησίαζε αυτό το διαφορετικό Πάσχα του κορωνοϊου , τόσο καταλάβαινα ότι αυτή η διαφορετικότητα ήταν προς το καλύτερο.
Για να το ξεκαθαρίσω απ' την αρχή, δεν είμαι μονόχνωτος τύπος, κάθε άλλο μάλιστα.
Ομως μετά απο ένα διαζύγιο και αρκετούς χωρισμούς τον τελευταίο μισό αιώνα της ζωής μου, το Πάσχα στην συντριπτική του πλειοψηφία με βρίσκει μόνο.
Οταν έχεις αναγάγει σε τέχνη την επιμελή διατήρηση των λεπτών ισορροπιών μεταξύ δέσμευσης και ανεξαρτησίας, επόμενο είναι σε μία κατ'εξοχήν οικογενειακή γιορτή να μένεις μόνος (Ρίχτε αλύπητα, μαθημένα τα βουνά απ' τα χιόνια) . Μόνος απο συνειδητή ή υποσυνείδητη επιλογή, σε συνδυασμό με το ότι για ένα παράξενο λόγο πάντα με πιάνει η εργασιομανία όταν τους υπόλοιπους τους πιάνει η αργιομανία, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι χρησιμοποιώ νεκρό χρόνο για να αποκτήσω προβάδισμα σε επαγγελματικές προθεσμίες .
Στην Ελλάδα όμως, αντιμετωπίζεσαι σαν παράξενο είδος άν δεν μπορείς να πατήσεις σε προκαθορισμένες ημέρες του χρόνου το κουμπί της ξαφνικής ευτυχίας και υποχρεωτικής διατροφικής και διανοητικής κραιπάλης.
Και ειδικά αν η μόνιμη κατοικία σου βρίσκεται σε περιοχή που άλλοι έχουν εξοχικά, η καμπύλη απο το μηδέν στο 100% στην κλίμακα θορύβου μετατρέπεται σε κάθετη ευθεία μαζί με την εποχιακή συμπόνοια των "κανονικών" απέναντι στους "καημένους μοναχικούς" να σε κάνει κάθετα αντίθετο στα λαγουδάκια και τα κόκκινα αυγά.
Προσωπικά, θα μου αρκούσαν 5-6 φορές Πασχα και Χριστούγεννα κατα τη διάρκεια της ζωής μου για να τα εμπεδώσω, να τα απολαύσω και να πάω παραπέρα, και δεν κατηγόρησα κανέναν ανεπίδεκτο μαθήσεως που χρειάζεται ετήσια επανάληψη.
Ομως γιατι εγώ θα πρέπει να γίνομαι αντικείμενο ακούσιας συμπόνοιας σε σημείο ψυχολογικής κακοποίησης όταν απλά θέλω να περάσω το κάθε Πάσχα με τον δικό μου τρόπο ξεφαντώματος;
Οχι όμως φέτος.
Φέτος όχι μόνο καμμιά καμπύλη θορύβου και συνωστισμού διαταράχθηκε, αλλά τουναντίον οι μετακινήσεις, τα ομαδικα ξεφαντώματα, οι οβελίες και οι μετακινήσεις απαγορεύονται διά προστίμου και δημόσιου διασυρμού.
Πολλές οι αντιδράσεις της κοινωνίας, αρχόμενες απο τα συνήθη χριστιανοπατριδοκάπηλα κέντρα ύπνσωσης-δια-του-αγοραίου-νιρβάνα-της-συγχώρεσης-με-το-αζημίωτο, μέχρι τους θεμιτούς κερδοσκόπους της αγοράς.
Ομως χάρη σε μία ανέλπιστη συμπαντική ενορχήστρωση το σημερινό Πάσχα θα είναι το Πάσχα των ονείρων μου, και ίσως και κάποιων άλλων που μπορεί να μην τολμούν να το ομολογήσουν καν.
Αν η πραγματικότητα που μοιραζόμαστε αποτελεί είναι αποτέλεσμα του συλλογικού υποσυνείδητου, τότε είμαστε πολύ περισσότεροι απ' ότι νομίζουμε, και αυτή την καραντίνα εμείς την φτιάξαμε.
Και πριν κατηγορηθώ σαν άθεος, όσο κι άν θα ήθελα να υποστηρίξω ότι αυτή η τέλεια προσομοίωση του μαθηματικού χώρου που προσλαμβάνουμε σαν σύμπαν δεν είναι εξέλιξη μιάς υπεραπλουστευμένης ιστορίας για την εξημέρωση των αγρίων, απέχω πολύ.
Οχι οτι εχει σημασία πως προσλαμβάνουμε την Δημιουργία, αλλά όπως ο μεγαλύτερος μύστης όλων των αιώνων απάντησε στην ερώτηση "πού μπορούμε καλύτερα να προσευχόμαστε Κύριε", Εκείνος απάντησε, "στο ταμιείον της οικίας σας".
Λυπηρό που οι πιό φανατικοί θρησκόληπτοι είτε δεν γνωρίζουν ή παραβλέπουν σκόπιμα ή καθ' εξωγενή ψυχαναγκασμό αυτή τη ρήση του Ιησού και αφήνω εκτός εντελώς αυτούς που μεταφράζουν τη λέξη ταμιείον σε ταμείο.
Καλό Πάσχα λοιπον φέτος, το διαφορετικό Πάσχα της - ελπίζω επιτέλους - φώτισής μας περι του Είναι.
Υ.Γ Τα αυγα της φωτογραφίας τα έβαψα πριν απο λίγο. Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.
Για να το ξεκαθαρίσω απ' την αρχή, δεν είμαι μονόχνωτος τύπος, κάθε άλλο μάλιστα.
Ομως μετά απο ένα διαζύγιο και αρκετούς χωρισμούς τον τελευταίο μισό αιώνα της ζωής μου, το Πάσχα στην συντριπτική του πλειοψηφία με βρίσκει μόνο.
Οταν έχεις αναγάγει σε τέχνη την επιμελή διατήρηση των λεπτών ισορροπιών μεταξύ δέσμευσης και ανεξαρτησίας, επόμενο είναι σε μία κατ'εξοχήν οικογενειακή γιορτή να μένεις μόνος (Ρίχτε αλύπητα, μαθημένα τα βουνά απ' τα χιόνια) . Μόνος απο συνειδητή ή υποσυνείδητη επιλογή, σε συνδυασμό με το ότι για ένα παράξενο λόγο πάντα με πιάνει η εργασιομανία όταν τους υπόλοιπους τους πιάνει η αργιομανία, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι χρησιμοποιώ νεκρό χρόνο για να αποκτήσω προβάδισμα σε επαγγελματικές προθεσμίες .
Στην Ελλάδα όμως, αντιμετωπίζεσαι σαν παράξενο είδος άν δεν μπορείς να πατήσεις σε προκαθορισμένες ημέρες του χρόνου το κουμπί της ξαφνικής ευτυχίας και υποχρεωτικής διατροφικής και διανοητικής κραιπάλης.
Και ειδικά αν η μόνιμη κατοικία σου βρίσκεται σε περιοχή που άλλοι έχουν εξοχικά, η καμπύλη απο το μηδέν στο 100% στην κλίμακα θορύβου μετατρέπεται σε κάθετη ευθεία μαζί με την εποχιακή συμπόνοια των "κανονικών" απέναντι στους "καημένους μοναχικούς" να σε κάνει κάθετα αντίθετο στα λαγουδάκια και τα κόκκινα αυγά.Προσωπικά, θα μου αρκούσαν 5-6 φορές Πασχα και Χριστούγεννα κατα τη διάρκεια της ζωής μου για να τα εμπεδώσω, να τα απολαύσω και να πάω παραπέρα, και δεν κατηγόρησα κανέναν ανεπίδεκτο μαθήσεως που χρειάζεται ετήσια επανάληψη.
Ομως γιατι εγώ θα πρέπει να γίνομαι αντικείμενο ακούσιας συμπόνοιας σε σημείο ψυχολογικής κακοποίησης όταν απλά θέλω να περάσω το κάθε Πάσχα με τον δικό μου τρόπο ξεφαντώματος;
Οχι όμως φέτος.
Φέτος όχι μόνο καμμιά καμπύλη θορύβου και συνωστισμού διαταράχθηκε, αλλά τουναντίον οι μετακινήσεις, τα ομαδικα ξεφαντώματα, οι οβελίες και οι μετακινήσεις απαγορεύονται διά προστίμου και δημόσιου διασυρμού.
Πολλές οι αντιδράσεις της κοινωνίας, αρχόμενες απο τα συνήθη χριστιανοπατριδοκάπηλα κέντρα ύπνσωσης-δια-του-αγοραίου-νιρβάνα-της-συγχώρεσης-με-το-αζημίωτο, μέχρι τους θεμιτούς κερδοσκόπους της αγοράς.
Ομως χάρη σε μία ανέλπιστη συμπαντική ενορχήστρωση το σημερινό Πάσχα θα είναι το Πάσχα των ονείρων μου, και ίσως και κάποιων άλλων που μπορεί να μην τολμούν να το ομολογήσουν καν.
Αν η πραγματικότητα που μοιραζόμαστε αποτελεί είναι αποτέλεσμα του συλλογικού υποσυνείδητου, τότε είμαστε πολύ περισσότεροι απ' ότι νομίζουμε, και αυτή την καραντίνα εμείς την φτιάξαμε.
Και πριν κατηγορηθώ σαν άθεος, όσο κι άν θα ήθελα να υποστηρίξω ότι αυτή η τέλεια προσομοίωση του μαθηματικού χώρου που προσλαμβάνουμε σαν σύμπαν δεν είναι εξέλιξη μιάς υπεραπλουστευμένης ιστορίας για την εξημέρωση των αγρίων, απέχω πολύ.
Οχι οτι εχει σημασία πως προσλαμβάνουμε την Δημιουργία, αλλά όπως ο μεγαλύτερος μύστης όλων των αιώνων απάντησε στην ερώτηση "πού μπορούμε καλύτερα να προσευχόμαστε Κύριε", Εκείνος απάντησε, "στο ταμιείον της οικίας σας".
Λυπηρό που οι πιό φανατικοί θρησκόληπτοι είτε δεν γνωρίζουν ή παραβλέπουν σκόπιμα ή καθ' εξωγενή ψυχαναγκασμό αυτή τη ρήση του Ιησού και αφήνω εκτός εντελώς αυτούς που μεταφράζουν τη λέξη ταμιείον σε ταμείο.
Καλό Πάσχα λοιπον φέτος, το διαφορετικό Πάσχα της - ελπίζω επιτέλους - φώτισής μας περι του Είναι.
Υ.Γ Τα αυγα της φωτογραφίας τα έβαψα πριν απο λίγο. Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.
