Τα πρώτα πετροκέρασα

Μάλλον δεν έχει πολύ καιρό που κατάλαβα ότι τα κεράσια δεν είναι νοστιμα φρουτα που τα φερνουν απο καποιες μακρυνες βιομηχανιες οπου τα ελαττωματικα τυχαινει να έχουν κολλημένα επάνω τους ενοχλητικά φύλλα!
Είναι απίστευτο το πόσο δεδομένα θεωρούμε οι άνθρωποι της πόλης όσα βασίζονται στη μη υποψιασμένη εμπειρία της πραγματικότητας, που μας εξασφαλίζει η αποχαυνωτική άνεση του σύγχρονου πολιτισμού.

Πάντως σήμερα για μια ακόμη φορά επαλήθευσα, ότι τελικά τα κεράσια βρίσκονται σε δέντρα με ευλύγιστα κλαδιά, στα οποία είναι λάθος να βασιστεί κάποιος για να σκαρφαλώσει και να τα μαζέψει, αλλα είναι αφάνταστα βολικά καθώς λυγίζουν αρκετά χωρίς να σπάνε έτσι και τα πιάσεις πηδώντας απο το έδαφος.

Εναλλακτικός τρόπος συγκομιδής βέβαια είναι η χρήση σκάλας, αναπόφευκτη όταν πλέον τα μόνα κεράσια που έχουν μέινει αφάγωτα βρίσκονται στα ψηλά κλαριά :)

Προφητεια απο την αναποδη

Θαθελα να γραψω σελιδες σχετικα, αλλα τελικα η γελοιοτητα της επιβεβαιουμενης συνομωσιολογιας ειναι απο μονη της αποστομωτικη।
Και του αλαλλαζοντος συνομωσιολογου μη εξαιρουμενου επισης. Ειναι το ιδιο παλιο αινιγμα του αυγου και της κοτας

Τουλαχιστο εχω την ικανοποιηση οτι συμμετεχω σε μια real-life χολλυγουντιανη δημιουργια। Αραγε ποτε ειναι η στιγμη που τα πληθη των κομπαρσων κατα μυριαδες καταποντιζονται, σε ενα καθαρτικο φιναλε, θα μπορω να πω ημουν κι εγω εκει:)

Σκουπιδιών ανακύκλωση

"...It is hardly surprising that Greece is presented not as a beacon, but as a "junk country" getting its comeuppance for its "bloated public sector" and "culture of cutting corners" (Observer). The heresy of Greece is that the uprising of its ordinary people provides an authentic hope unlike that lavished upon the warlord in the White House...."Το άρθρο της News Statesman Εδω

Ηλεκτρόνια με συνείδηση

Χωρις να ειμαι ειδικος στο χωρο, δηλαδη Φυσικος, νομιζω οτι η μεγαλυτερη μαχη που εχουμε να δωσουμε σαν παγκοσμια ανθρωπινη συνειδηση, εξακολουθει να ειναι αυτη για την απαλλαγη μας απο την ανθρωποκεντρικη υποκειμενικη θεωρηση των πραγματων.
Ακομα και το τελειοτερο πειραμα που μπορουμε να κατασκευασουμε θεωρητικα στο μυαλο μας, δεν μπορει να απογυμνωθει απο την υποκειμενικοτητα ακομα και αν υποθετικα επιστρατευοταν ο αριστος μεσος ορος της παγκοσμιας συνειδησης διαχρονικα , για να το πραγματοποιησει.

Τα ηλεκτρονια εχουν συνειδηση αν τους δωσουμε, αλλα αυτο δεν θα αλλαξει σε τιποτα τον τροπο που αλληλεπιδρουν, ενω συγχρονως θα εχουμε ικανοποιησει την αναγκη μας για μια θεϊστικη παρηγορη αποψη του κοσμου.
Ενα παραδειγμα για το οποιο μαλιστα συχνα συγκρουομαι με οικολογους φιλους, ειναι η πεποιθηση οτι η ανθρωπινη δραστηριοτητα "μολυνει' τον πλανητη με "τεχνητα" μεσα, παραβλεποντας οτι δεν υπαρχει τιποτε τεχνητο στην πραγματικοτητα και τα παντα αποτελουν φυσικα εργαλεια που εξυπηρετουν την νομοτελειακη ταση της φυσικης εντροπιας, οργανο της οποιας αναποφευκτα ειναι οτιδηποτε ενυπαρχει στο συμπαν, με συνεπεια να αποκτα συνειδητοτητα σκοπου και στοχου χωρις εξατομικευμενη γνωση αλλα με απολυτα εξατομικευμενη αναγκη να λειτουργει ετσι (π.χ βιολογικες αναγκες) .
Εχουμε την ταση να κρινουμε τα πραγματα ανθρωποκεντρικα, πιστευοντας οτι κομιζουμε σαν ανθρωποτητα καινοφανη δημιουργηματα που ειναι ικανα να επηρρεαζουν θετικα ή αρνητικα την φυση και αυτο, προκειμενου να εξυπηρετηθουν κοινωνικες αναγκαιοτητες.Με αυτο τον τροπο, δημιουργουμε το προβλημα του ιποιου ειμαστε μερος και κατοπιν προσπαθουμε να το λυσουμε επειδη ειναι στα μετρα μας.
Η ταση της φυσης προς το σημειο ισορροπιας με την ελαχιστη δαπανηση πορων, απο μονη της ειναι και αυτη μια τετοια υποκειμενικη αντιληψη, που σχετιζεται με οτι αντιλαμβανομαστε σαν ευκτεο και λιγοτερο 'επικινδυνο" για την υπαρξη μας.
Οντας μια συλλογικη ψευδαισθηση, αντικειται στην πραγματικοτητα της συνεχους κινητικοτητας και εξελιξης του συμπαντος και ισως θα μπορουσε να παρατηρηθει αντικειμενικα μονο στα ορια της, καθως η αρτιοτητα ενος μηχανισμου κρινεται οταν αυτος λειτουργει οριακα, στα ανω και κατω ορια.
Εκει υπαρχουν οι καλυτερες ευκαιριες αποσφαλματωσης του συστηματος, και συγχρονως εκει αναιρειται και η ιδια η αναγκαιοτητα λειτουργιας ή υπαρξης του μηχανισμου.
Ομως η δυνατοτητα να προσεγγισουμε μια τετοια θεση παρατηρησης, προυποθετει την αναιρεση της ψευδαισθησης αναγκαιοτητας της υπαρξης μας στα πλαισια ενος αυτοσυντηρουμενου συμπαντος και το μονο που θα υπηρχε τοτε θα ηταν απειρο τιποτα να παρατηρει τιποτα.