Ενα matrix ψηφιοποιημενων κραυγων συνθετουν την εκφραση της παγκοσμιας συνειδησης περνωντας απο το πληκτρολογιο σε λεξεις απο φωτονια.
Αν υπάρχει Θεός, και αν υπάρχει ένας λόγος που ο Θεός αυτός δεν μας καταστρεφει, τοτε αυτός θα πρέπει να είναι η μουσική |
Ο αιώνας της πληροφορικής επανάστασης εχει σαν πρωτη της υλη τις σκεψεις, όπως η βιομηχανική είχε τις αισθήσεις. Τι να ακολουθεί άραγε. Ισως η ολοκληρωση του παζλ, η απώλεια του ατομισμου και η συνειδητοποίηση του όλου.
Ισως και η απωλεια μνημης ωστε να αρχισουν ολα παλι απο την αρχη, για οσο τουλαχιστο θα πρεπει να οργωνεται αυτη η γωνια του χωραφιου του συμπαντος.
Για οσο ομως διαρκει η μνημη, ειναι ευκαιρια να επωφεληθουμε απο αυτη. Και καθως ο χρονος αντιδρασης λιγοστευει συνεχως λογω της κυβικης αυξησης των ταχυτητων εξελιξης, ισως θα'πρεπε το συντομότερο να αξιοποιήσουμε τις εμπειρίες του χθες στις προκλήσεις του αύριο.
Οσο κι αν η κυβερνητική χαλαρώσει τους συνδέσμους του είναι με το υπάρχειν, ο ανθρωπος κουβαλάει σαν σιδηρόμπαλλα μαζί του τα συναισθήματα που πάντα είναι πεδίο ασκήσεων των αισθήσεων, βιολογικών ή τεχνητών, τελικός σκοπός αποδέκτης και κορύφωση των οποίων είναι η αγάπη, αιχμή της ύπαρξης, σύνοψη και αυτοσκοπός τους , λυδία λίθος φιλοσοφιών και θρησκειών.
Αν με την ολοκλήρωση του κοσμικού γρίφου καταφέρει η ανθρωπότητα να απαλλαγεί απο το άγχος της επιβίωσης και αποδυθεί στην απόλαυση της ζωής, πιθανότατα το οπτικό πεδίο της προς την αγάπη πλέον απελευθερωθεί.
Κι έτσι μέσα στην σιωπή καταφέρουμε να ακούσουμε το μηνυμά της, μεταφράσουμε το νόημά της σε όλες τις γλώσσες και επιστημονικές θεωρίες, και επιτέλους διαχωρίσουμε το σημαντικό απο το ασήμαντο, το απαραίτητο απο το περιττό.
Ισως ετσι να καταφερουμε να επιστρεψουμε στον παράδεισο απο όπου δραπετεύσαμε κάποτε παλιά ακολουθώντας την κυκλική πορεία της γνώσης, ειδοποιό διαφορά του δημιουργού απο το δημιούργημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου