Τοξοτης

Αυτος ο τυπος το τηρησε κατα γραμμα, στοχευσε ψηλά, στην κορυφή της εξουσίας,ωστε αν αστοχησει παλι ψηλα να πετυχει.
Μονο που στην Ελλαδα οι ινδιανοi αυτου του ειδους συλλαμβανονται. :)

Γενική απεργία

Σημερα υποτίθεται ήταν άλλη μία γενική απεργία/πορεία σε όλες τις μεγάλες πολεις της χωρας.
Καποιοι ηλπιζαν το οραμα της πλατειας tahrir να πλανηθεί πάνω απο την πλατεία Συνταγματος, βαυκαλιστηκαν με την ελπιδα μιας ακομα επαναστασης που θα μπορουσε να συγκριθει με αυτες των αραβικων κρατων.

Ομως αυτο δεν μπορει να γινει εδω, στην Ελλαδα, στην Ευρωπη. Εδω εχουμε δημοκρατια, το συστημα δηλαδη για το οποιο πεθαινουν κατα δεκαδες αυτη τη στιγμη στη Λιβυη, κυνηγιουνται στο Μπαχρειν, και ακομα παλευουν και θα παλευουν για πολυ ακόμα στην Αιγυπτο.
Εμεις εχουμε αυτο που οι αλλοι ονειρευονται, και το σπαταλαμε απερισκεπτα, ψηφιζοντας αυτους που απλα θελουμε να χρησιμοποιουμε σαν δικαιολογια, αλλοθι στην προσωπικη μας αποτυχια.

Και φυσικα κι αυτοι παιζουν το ρολο τους αψογα.Μας στελνουν τον εναν απεναντι στον αλλο, μπατσους εναντιον πολιτων, λες και δεν ειμαστε ολοι εργαζομενοι και ανεργοι με παρομοιες αγωνιες και επιθυμιες.

Υπαρχει και αλλο ενα στοιχειο βεβαια κατα τη γνωμη μου, που συμβαλλει τοσο πολυ στην αλγεινη εικονα των κινητοποιησεων στην Ελλαδα.
Αυτό είναι, οτι πλεον οι εξεγερμενοι ειναι οι χθεσινοι προνομιουχοι, αυτοι που απολυτα ταυτιζονται με την εικονα που αντανακλαται στους διεφθαρμενους πολιτικους που αιφνης τους τραβηξαν το χαλι κατω απ τα ποδια ηθικολογωντας τωρα, ζητωντας ρεστα απο τους συνενοχους τους.

Οσο και να μην θελω, παραμενω θεατης σε ολα αυτα, μη μπορωντας να συμμετασχω, ανεγγιχτος το ιδιο παντα απο την παρακμη του συστηματος οσο και οταν αυτό δουλευε ρολοϊ για μερικους.

Και εχω μια υποψια, οτι πολλοι νιωθουν το ιδιο, και καμμια δυναμη δεν μπορει να τους κατεβασει στο δρομο πριν ξεκαθαρισουν τους λογαριασμους τους μεταξυ τους οι βολεμενοι που ακομα πιστεουν ο καθενας απο τη μερια του οτι η νομη της χωρας αυτης ανηκει στα βρωμικα νυχια τους.

Το βιντεο μεσω piperistostoma.blogspot.com :

Στα σύννεφα (cloud computing) κλπ

Το cloud computing, αν και συζητιέται 2-3 χρόνια τώρα διεθνως, τουλάχιστο στην Ελλάδα μόλις τώρα έχει αρχίσει να γίνεται αντικείμενο άξιο λόγου για τις εταιρείες πληροφορικής.

Ισως για ακόμη μια φορά, όντας ουραγοί της τεχνολογίας, να ωφελούμαστε χρησιμοποιώντας ώριμες και κατασταλαγμένες εμπορικά λύσεις.
Βέβαια, αυτο είναι κατα πολυ λιγότερο κερδοφόρο, ειδικά όταν το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε ώστε να επωφεληθούμε, είναι να επενδύσουμε στην αποκτημένη τεχνογνωσία απο άλλους.

Ομως αυτά είναι ψιλά γραμματα για την Ελλάδα, δεν είναι? Εδω κατασπαταλήσαμε επιχειρησιακά κονδύλια επιχορηγήσεων σε πόρσε,βίλλες και πανέρια λουλούδια στις μπουζουκλερί, φροντίζοντας επιμελώς τις τελευταίες δεκαετίες να αυτο-αποκλειστούμε απο οποιαδήποτε διαδικασία που θα μας έκανε έστω και ελάχιστα ανταγωνιστικούς, έστω αυτο-συντηρούμενους τουλάχιστο.

Αλλα ας μην αρχίσω πάλι τα παράπονα. Στην ουσία,η αιτία της γκρίνιας μου για παρόμοια θέματα δεν έχει να κάνει με το προσωπικό μου συμφέρον.

Αυτό έχω πάψει να το εξαρτώ απο την μικρο-κοινωνία της χώρας μας απο τότε που η ίδια με έστειλε να πηδηχτώ εγω και οι ιδέες και τα νεανικά μου οράματα, οπουδήποτε αλλού εκτός απο τον ιερό χώρο όπου συντελείτο το αγαστό έργο της εθνικής εσχάτης προδοσίας.

Χέστηκα κι εγω λοιπον. Ο μόνος λόγος που μ αρέσει να συζητάω το θέμα, είναι ότι ηδονίζομαι βλέποντας την Ελλάδα να πέφτει. Να γκρεμίζεται. Να καταστρέφεται.

Και ελπίζω αυτό να συνεχιστεί ακόμη περισσότερο.με μεγαλύτερη ένταση.
Είμαι σίγουρος, ότι παρά τα όσα λέει και η παρούσα κυβέρνηση, περι σωτηρίας της χώρας την τελευταία στιγμή, στην ουσία αυτό που αντανακλούν οι πράξεις της, δηλαδή η ερημοποίηση της Ελλάδας είναι ο στόχος της.
Και είναι πολύ λογικό. Για να φυτευτεί νέος σπόρος στο χωράφι, πρέπει να εξολοθρευτούν πρώτα τα απομεινάρια της προηγούμενης σοδειάς και τα ζιζάνια.

Πού κολλάει τώρα το cloud computing σε αυτα.
Λοιπον. Κολλάει και πολύ.
Γιατι χάρη στο cloud computing, αφου ολοκληρωθεί το έργο της καταστροφής της Ελλάδας όπως την ξέρουμε τις τελευταίες δεκαετίες, δεν χρειάζεται καν να την ξαναφτιάξουνε.

Απλά μπορούνε να δημιουργήσουνε μία ευέλικτη μορφή της, με τεχνογνωσία άλλων, που θα τρεχει μάλιστα σε κάποιο χώρο στο... cloud που μας παραχωρούν εναντι μηνιαίας συνδρομής/ενοικίου παραμονής στην ξεπουλημένη χώρα, έτσι ώστε ούτε να κοστίζουμε πολλά, αλλα να είμαστε και εύκολα παραμετροποιήσιμοι, και αν χρειαστεί αναλώσιμοι.

Αυτό το cloud, το σύννεφο δηλαδή που πάντα σαν έλληνες είχαμε ιδανικό να ζούμε, επιτέλους πλησιάζει!
Απολαύστε το λοιπόν!

Amanda

Οπου Amanda βαλε οτι σου ταιριαζει. Σιγουρα εχεις μια ιστορια που παει γαντι..

Απο πολυ παλια

Μερικες μουσικες μας αρεσουν επειδη ειναι αποκλειστικα δεμενες με αναμνησεις.

Αλλες αρεσουν σε ολους επειδη ισως αντι να συνοδευουν αναμνησεις, στην πραγματικοτητα τις δημιουργουν.

Αυτο το σπανιο τραγουδι το ξαναβρηκα αφου εχασα το L.P μετα απο χρονια χαρη στο Youtube, και νομιζω οτι ανηκει και στις δυο παραπανω κατηγοριες.

(Το τριξιμο απο το βινυλιο στο τελος κανει τη διαφορα μεταξυ αναλογικου και ψηφιακου κοσμου).

---

Albert Hammond βιογραφία

---

Μας επεισαν τωρα

Ενημερωση σε συνεχεια του προηγουμενου.. Ποιον νομιζουν οτι κοροϊδευουν.. Συνδιαλλέγονται τοσους μηνες με αυτους, δεν ηξεραν, δεν ρωταγαν? ή μηπως δεν θα τους ξεμπροστιαζαν οτι ειναι απλοι διαχειριστες της ανευ ορων παραδοσής μας στο έλεος των "αγορων".

Οπως εγινε και με το σκανδαλο του χρηματιστηρίου, τοτε που ζητουσες δυο δραχμες για παραγωγικη ή καινοτομική επένδυση και σου λεγανε τι λες ρε παιδακι μου, εδω βγαζω 300 χιλ. δρχ. τη μερα απο το χρηματιστηριο..
Και συ ενιωθες μαλακας, που το καθε τελευταιο λαμογιο διορισμενο με βυσμα στο δημοσιο, επαιζε χρηματιστηριο τα μούχτια που τσεπωνε, και σκεφτοσουν, δε μπορει να ειμαι τοσο λαθος.. να εξαφανιζομαι επειδη προσπαθω να δημιουργήσω, να παραγω!

Σημερα, τα ιδια λαμογια, στην ουσια, πολιτικοι και παρεα οσοι οι ιδιοι διορισαν, ο δημοσιος υπαλληλος που δεν πιανει το ματι σου αλλα εχει 2 πολυκατοικιες και καταθεσεις σε 10 τραπεζες του εξωτερικου, οχι μονο παραλυει τη χωρα με τις απεργιες και τις συντεχνιακες του διεκδικησεις, αλλα ειναι και δανειστης, μεσω του συσσωρευμενου πλουτου που διαθέτει, της χώρας, κι ας μην το καταλαβαινει ουτε ο ιδιος (αναμενομενο αλλωστε), για να ξεπληρωθουν τα δικα του κλοπιμαια, με τους επαχθεις ορους που διαλυουν σημερα την Ελλαδα.

Τωρα κλαινε και ζητανε ολοι παραγωγη και αναπτυξη, αυτη που οι ιδιοι κηδεψανε δημοσία δαπανη.

Ομως αυτοι που μπορουσαν να δημιουργησουν ή εφυγαν, ή μεγάλωσαν αρκετα ωστε να μην εχουν πια τα κουραγια να το ξανακανουν, ή βρισκονται σε καποια φυλακη για να τιμωρηθουν που την εποχη της μαρμιτας δεν συμμορφωθηκαν.

Τουλαχιστο μετα απο ολα αυτα τα χρονια θα εχω την ευχαριστηση να απολαμβανω το θεαμα της κατακρεουργησης των βολεμενων μεταξυ τους,τους καθως ο τιτανικος που εφτιαξαν για το ταξιδι προς την σιγουρια και την εξασφαλιση χωρις να το αξιζουν, βυθιζεται πανω στο παγοβουνο της ιδιας τους της μωρης υπεροψιας.

Και απολαμβανω που ολο και περισσοτεροι απο αυτους γινονται στοχοι.

Ολο και περισσοτεροι δεν εχουν που να σταθουν.

Τουλαχιστον επιτελους αρχιζει να αξιζει ο μισθος τους για κατι: Σαν στοχοι οπωρηκευτικων και ελπιζω και περισσοτερων.

---

Δημοσιοι υπαλληλοι και λειτουργοι, my ass.

---

Και καθως, -για να επιστρεψω στο θεμα-, διευρυνεται το τρικ καλος μπατσος-κακος μπατσος, (κακο ΔΝΤ, καλπς ΓΑΠ και τουμπαλιν),ας θυμηθουμε ποιοι ειναι αυτοι που μας αναμορφώνουν αφου μας λεηλετησανε.

Σε τιμη ευκαριας

Απλα να σημειωσω την ημερομηνια που ηλπιζα να μην ζησω.
Την ημερα που οι ιδιοι αυτοι που μας εσπρωξαν ενα χρονο πριν να χρεωθουμε τ' άντερά μας τωρα μας δινουν μοναδικη λυση να δωσουμε εναντι 50 δις. ευρω περιουσια του δημοσιου.

Αφου βεβαια εστιψαν καθε σταγονα ρευστου, κατεστρεψαν τον οποιο μηχανισμο αναπτυξης, και καταργησαν δικαιωματα εργαζομενων, ιδιοκτησιας και προσωπικων δεδομενων.

Ολα αυτα μπροστα στα υπνωτισμενα ματια μας με το εξφακτορ και το μαστερσεφ.

Χαρτακια αχρηστα απο τις φουσκες που δημιουργησαν για να μας καταπιουν και να μας αγορασουν τζαμπα, αυτη ειναι η απαξιωση που φτασαμε την γη μας, το καλυτερο οικοπεδο του κοσμου.

Και εμεις οι πολιτες αυτης της χωρας ασχολουμαστε με τα μικροσυντεχνιακα μας συμφεροντα μπας και καταφερουμε να εχουμε προσωπικο αυνανιστικο οργασμο "δε πα να γινεται χαλασμος διπλα" .

Αυτη ακριβως ειναι η νοοτροπια που θα απαλλαξει επιτελους την ελλαδα απο τους "ελληνες" με τον σκληρο τροπο βεβαια, και θα τους αντικαταστησει με καποιους που ισως αξιζουν περισσοτερο καποτε να γινουν ελληνες .

Η δικαιωση αυτων που παντα υποψιαζομουνα και μου σταθηκαν μια ζωη εμποδιο, τωρα δεν μπορω να πω οτι με γεμιζει με χαρα και ικανοποιηση, η ελπιδα να αποδειχθεις λαθος ειναι μια παραλογη εμμονη που πεθαινει τελευταια.

Ελπιζω να γλυτωσουν κανα μαρμαρακι τουλαχιστο απο τον Παρθενωνα, οπου κατα τα αλλα θεωρουσαν προσβολη να διαδηλωνουν ελληνες εργαζομενοι, αλλα οχι να τον βγαλουν στο σφυρι.

Και βλεποντας αλλους λαους να πεφτουν σε παρομοιες παγιδες παρα τους αγωνες τους (Αιγυπτος), νιωθεις ακομα λιγοτερη επιθυμια να κανεις εστω και το ελαχιστο, να προστατεψεις τον ιδιο σου το εαυτο.

Αυτο ακριβως δηλαδη που οι θηρευτες σχεδιαζαν.

Νεα κοινωνια

Tα γουστα και οι μοδες αλλαζουν με τις εποχες, ακομα και η ορολογια με την οποια αναφερομαστε σε αυτα αλλαζουν, μιλαμε για trends τωρα και υποψιαζομαι οτι συντομα θα μιλαμε για tags και hashtags ακομα και off-line.

Οι εποχες αλλαζουν ολο και γρηγοροτερα, ο χρονος ημιζωης και των τάσεων, μικραινει, καιo κοινος παρονομαστης που λεγεται ανθρωπινη αναγκη αναγκαστικα ελαττωνεται με το φόβο να μην απαλειφθει στις ορθολογιστικές εξισώσεις των οικονομολόγων.

Ποιό ειναι το κατω όριο αυτής της μείωσης των ανθρώπινων αναγκων μοιάζει να μην ειναι δυνατο να καθοριστεί. Σε διαφορα σημεια του πλανητη υπαρχουν κοινωνιες που ζουνε εντελως εξαθλιωμεες και αυτο γινεται αποδεκτο και διαπραγματευσιμο σαν ενας ακομη αριθμητικος παραγοντας στις οικονομικες θεωριες,τους ισολογισμους και τους χρηματιστηριακους δείκτες.

Οι οικονομικες κρισεις δημιουργουν η μεταφερουν μεσω μεταναστευσης τετοιες κοινωνιες ακομα και εντος των οριων ευημερουντων κοινωνιων, που οδηγει στην γκεττοποίησή τους.
Ολες οι μεγαλουπόλεις του κόσμου έχουν σήμερα τα "γκέττο" τους, λιγοτερο και περισσότερο προνομιούχων, κάτι που υπενθυμίζει ότι τίποτε δεν άλλαξε στο πέρασμα της ιστορίας απο τους αστους και τους σκλαβους των αρχαίων κοινωνιών.

Συνήθως εσωτερικά στις μικρο-κοινωνίες αυτές, υπάρχει μία ιδιόμορφη αλληλεγγύη μεταξύ των μελών τους, που βασίζεται στο γεγονός ότι τα κοινά προβλήματα (ή ανέσεις) αποτελούν το γομωτικό υλικό της συλλλογικότητας.

Πρόσφατα, η κατάτμηση αυτή της κοινωνίας σε σαφώς περιχαρακωμένα τμήματα με την τοπολογική έννοια, έχει ακυρωθεί,συμπαρασύροντας και αυτή την αλληλεγγύη, καθώς υπάρχουν σημεία τομής μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων που είναι σε καποιο βαθμό οι κοινές δημόσιες υπηρεσίες, η καταναλωτική προπαγάνδα και -αυτο που κανει και την μεγαλύτερη διαφορά- η πληροφορία.

Η πληροφορία μεσω των ψηφιακών μέσων, μπορεί να γίνει κτήμα όλων σχεδόν σήμερα, δημιουργώντας μία ετερόκλητη ψηφιακή κοινωνία που δεν ειναι δυνατον πλεον να ελεγχθεί ούτε απο τους αρχικούς δημιουργούς των τεχνολογικών μέσων που την δημιούργησαν, αλλα ακόμα περισσότερο, απο τα παραδοσιακά κέντρα συντονισμού και εξουσίας.

Κατα κάποιο τρόπο, στην ψηφιακή κοινωνία, ο παρονομαστής αυτός των ανθρώπινων αναγκών, εμφανίζεται ασήμαντος, έως και εντελώς ανύπαρκτος ειδικα σε σχεση με την διαφοροποίηση που έχει στην αφετηρία των κοινωνικών δομών που ανήκουν τα μέλη της.

Δεν μπορεί σήμερα κάποιος να είναι περισσότερο "ψηφιακός" απο κάποιον άλλο. Το πολυ-πολυ να εχει τη δυνατότητα μεγαλύτερης, χρονικα, πρόσβασης στην πληροφορία, ή να έχει τη δυνατότητα μεγαλύτερης φορητότητάς της, αλλα αυτοί είναι παράγοντες που εκτός απο διαφανείς, είναι και συνεχώς μεταβαλλόμενοι ανομοιογενώς, ακολουθώντας μονοσήμαντη διαδρομή προς ένα άγνωστο αλλα μοναδικό μελλοντικό σημείο τεχνολογικής ολοκλήρωσης.

Το οτι στην ψηφιακή κοινωνία οι ανθρώπινες ανάγκες εμφανίζονται να έχουν εξαλειφθεί, φυσικά δεν σημαίνει ότι παύουν να ισχύουν στο υλικό περιβάλλον.
Ανήκοντας στην ψηφιακή κοινωνική ομάδα που παρα τις αμήχανες προσπάθειες της θεσμικής εξουσίας, είναι ανεξέγκτη, το κάθε μέλος της, αποτελεί και έναν πυρήνα εξουσίας.

Αυτό ίσως σε κάποιους ρομαντικούς ακούγεται σαν την απόλυτη δημοκρατία και παρα το γεγονός ότι συνήθως μας διαφεύγει το ότι η δημοκρατία δεν γεννήθηκε για να εξυπηρετήσει το βασικό ζητούμενο της δικαιοσύνης μεταξύ όλων, παρα μάλλον την δια-ταξική αδικία, μπορούμε να το δεχτούμε σαν σύμβαση.

Ο "απαναγκοποιημένος" (ή να πω απάνθρωπος καλύτερα;) ψηφιακός άνθρωπος, απολαμβάνει ελευθερία αυτοδιάθεσης και έκφρασής του, σε πολυ μεγαλύτερο βαθμό απο ότι του εξασφαλίζει η -ιδιως σύγχρονη διεφθαρμένη της μορφη - δημοκρατία.

Επιπλέον, το βεληνεκές επιρροής και αλληλεπίδρασής του μέσα στον ψηφιακό κόσμο, είναι πολύ μεγαλύτερο συγκριτικά με τον υλικό κόσμο.
Φαινεται τελικα το κόστος για το προνομιο της ελευθεριας ειναι η εξαφανιση των αναγκων μας.
Ομως επειδη πισω απο καθε αριθμο που αντιστοιχει στον καθενα μας βρισκεται ενα ανθρωπινο ον,η ψηφιακή πλειοδοσία ελευθερίας αφήνει μια πικρή γεύση όταν πατάμε το κουμπί off καθε βραδυ.

Τοτε η αμειλικτη πραγματικοτητα μας περιμενει. Και δεν υπαρχει πριγκιπας να μας ψαξει με το παπουτσακι στο χερι, να μας πει οτι εγινε λαθος, δεν ηταν ολα ψεμματα και ενα εξισου καλυτερο αυριο και στην πραγματική μας ζωή μας περιμένει.

Για να γινει αυτό, θα πρέπει ολοι μας να γίνουμε και πριγκιηπες και σταχτοπουτες, ωστε να υπαρχουν αρκετοι για ολους.

Ας φωναξουμε μεσα απο το δικτυο οτι ειμαστε ανθρωποι, ας γραψουμε στο facebook οτι στο farmville ειμαστε μεγαλοκτηματιες αλλα στην πραγματικοτητα δεν ξερουμε πως θα πληρωσουμε το νοικι του μηνα, ας ριξουμε τη μασκα του πολυπειρου πετυχημενου στο twitter κι ας ομολογησουμε οτι ψαχνουμε εναγωνιως για ενα μεροκαματο.

Και ας ριξουμε ολοι μια πιο προσεκτικη και ζεστη ματια στους αλλους, ας δωσουμε δουλεια αν ειμαστε εργοδοτες στο μοναχικο blogger που ξεκινα με νεανική φλόγα σε εναν κοσμο που δεν καταλαβαινει πως μπορει να το εχουν φτιαξει οι προηγούμενοι τοσο αδικο, ας αφαιρεσουμε τους τοιχους μεταξυ μας για γονιμες συνεργασιες, ας εκμεταλλευτουμε σωστα την ευκαιρια της ψηφιακής συγκυρίας προς όφελος αυτού του ανθρώπινου παρονομαστή που προσπαθουν καποιοι τοσο πολυ να ξεχασουμε, να συρρικνωσουμε, να απαξιωσουμε.

Το σύστημα αποκοίμισης των μαζών έχει φροντίσει να πάρει έγκαιρα θέση παντού, μπορεις και συ να αποκτησεις χρεωστικες καρτες on-line και να τις γεμιζεις και να τις αδειαζεις με κλικς, μπορεις ανετα να γινεις ενα κουμπι ο ιδιος να σε ανοιγοκλεινουν και να σε καταμετρουν σε στατιστικες πωλησεων, μπορεις και συ να καταφερεις να βρεθεις καποια μερα να δουλευεις για τους μεγάλους για μερικά ψιχουλα.

Μπορεις ομως να πατήσεις μια νυχτα το off και να νιωσει καλα ο ανθρωπος που το κάνει?

Ειναι ηδη αργα, παταω off..