Οι πλατειες που δεν ανηκω

Η επανασταση φαινεται να αρχισε.
Ε και?
Ξερω, πως οτι και να βγει απο αυτο θαναι για λιγες εβδομαδες.

Μετα, η ιδια νοοτροπια θα κανει καθε αυτονοητη σκεψη να φαινεται υπερβατικη, "οχι για μας", οπως συμβαινει τις τελευταιες δεκαετιες, μαλλον αιωνες στην Ελλαδα.

Ναι, ειναι θετικο να βλεπουμε τι μας ενωνει με τους αλλους, παρα τι μας χωριζει,ομως θα προτιμουσα αυτο να γινοταν και πριν, τοτε που οι χαριστικες ρυθμισεις βολευαν καποιους και τους εκλειναν πισω απο τα φιμε τζαμια της κλιματιζομενης μερσεντες.

Ειμαι Ελληνας τα τελευταια 47 χρονια, και γι' αυτο θα αποφυγω τις αυταπατες. Δεν ειναι ευκολο να αλλαξουμε, οχι μονο εμεις, η παλιοτερη γενια, αλλα ακομα και η νεολαια, ετσι οπως την γαλουχησαμε.

Ο δρομος για μια υγιή οικονομία και αναπτυξη, μια ελευθερη πατριδα περναει μεσα απο σκληρη δουλεια, που ειναι ακομα σκληροτερη τωρα για τους Ελληνες και απαιτει αυτοθυσια, αλληλεγγυη, αλληλοσεβασμο και στωϊκοτητα.

Αυτα δηλαδη που προσπαθουν να μας επιβαλλουν οι πολιτικοι, οι διεθνεις οργανισμοι, η Ε.Ε, το Δ.Ν.Τ, μια και δηλωσαμε ανωριμοι και ανικανοι να τα εφαρμοσουμε μονοι μας τοσα χρονια.

Ποσο πραγματι καλυτερα θα ειναι να τα καταφερουμε ολα αυτα χωρις το επιπλεον κοστος των μεσαζοντων , των αιωνιων σωτηρων στους οποιους ειμαστε εθισμενοι, και που τελικα τους καναμε αρκετα ασυδοτους ωστε να εξελιχθουν σε προαγωγους της εκπορνευσης των υλικων και αυλων αξιων μας!

θαθελα να ειχα ελπιδα.

Θαθελα να'ναι αυτη η επανασταση μου.
Ομως δεν ειναι. Θεμα χρονου,εμπειριας και χαμενης αθωοτητας ισως η αιτια.

Ο γιατρος θελει φακελακι,ο τελωνειακος εικοσαευρο στο συρταρι και ο τελευταιος ακομα-ποιητικη αδεία- χαμαλης εναν "καφε".

Και ολοι αυτοι ειναι εκει κατω, στιις πλατειες που δεν ανηκω εδω και πολλα, πολλα χρονια.