Καθε Σεπτεμβριο και μεγαλυτερη η απογοητευση.
Κυριως απο τον τροπο που ο χρονος επιδρα στους ανθρωπους, απο τα νεα, τα νεα γεγονοτα, τους νεους ανθρωπους που ανεβαινουν στη σκηνη για το συντομο μονοπρακτο της δημοσιας ζωης τους.
Απο τον εαυτο μου, που αν και αλλαζει συνεχως, παντα το ιδιο ατολμος ειναι να τραβηξει το βαρυ βελουδινο καλυμμα της αποκαλυψης και να παψει να ζει με ηθελημενα ψεμματα για τους ανθρωπους, και τις δαγκανες τους που απληστες κροταλιζουν στον αερα.
Τουλαχιστο ο χειμωνας προμηνυεται σκληρος και δύσκολος αρκετα ωστε να μας εξιλεωσει, οσους επιζησουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου