Χριστουγεννα

Που πηγαν ολοι. Μετα απο τοσα χρονια πως κι ετσι ξαφνικα νιωθεις μονος.
Κι ας εκανες τοσο σαλο και φασαρια για χρονια,τωρα ολα ηχουν σιωπη. Τους τελειωσαν τα χρονια πολλα? Βαρεθηκαν καθε χρονο τα ιδια και τα ιδια? Η μηπως εισαι εσυ εκεινος που φταις.
Τοσα χρονια φωναζες οτι δεν υπαρχουν χριστουγεννα, και οι γιορτες ειναι μονο καταναλωτικο προσχημα.

Νομιζες οτι οσες φορες κι αν το ελεγες, εκεινοι θα εξακολουθουσαν να κλεινουν τα αυτια τους, ακολουθωντας πιστα τον ρολο των "αλλων", των ανυποψιαστων, των αναποφευκτων κομπαρσων που θα σε εκαναν να νιωθεις πρωταγωνιστης.

Ομως τωρα ανησυχεις βλεποντας τους ολους σκυθρωπους, απογοητευμενους απο το σενάριο του εργου ν'αποσυρονται σιωπηλοι, και συ, και συ μενεις μονος, μονος ψηλα στο θεωρειο, μονος και πανω στη σκηνη, ο ιδιος θεαμα και θεατης.

Κι ας 'φυγαν ολοι για τον λαθος λογο, παντως εφυγαν, σωπασαν, κρυφτηκαν.
Αυτο ηταν ολο, Τοσο ευκολο. Τοσο πικρη ειναι η γευση της νικης.

Λιγο τοσο δα εφτασε για να χαθουν τα δωρα,οι παρατες και μαζι ολα εκεινα τα χρωματα που'χες συνηθισει να μουτζουρωνεις, μουτζουρωνοντας σαρκαστικα συναμα το επιμονα επαναλαμβανομενο ετησιο ραντεβου με τις αναμνησεις που ματωνουν.

Σηκωνεσαι και φορας το παλτο σου. Ειναι Χριστουγεννα και καπου εκει εξω σε χρειαζονται.Και τους χρειαζεσαι...