Νυχτερινό μπάνιο.

Χθες  πήγαμε για νυχτερινο μπανιο, μετα απο πολύ καιρο.

Επιπλέοντας στη σκοτεινή θάλασσα που ήταν ένα με το μάυρο ανάμεσα στ' αστέρια, κατάλαβα ότι ήμουν όσο πιο κοντά γίνεται στο σημείο ηρεμίας που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.
Κι ας ησουν εκει κοντά, κι ας μου μιλουσες κι ας με αποσπούσες.

Καθώς εκλεινα τα μάτια μου με ορθάνοιχτες κόρες, και το κομμάτι μέσα μου που  μεταφέρει την εξελικτική ηχώ του πρωτόζωου που τα ξεκίνησε όλα ξυπνουσε, το "πού" έχανε το νόημά του,μόνο το "πώς" μετρούσε.

Κι ας ήσουν εκει κοντά να θες να φιληθούμε απο μια φορά για κάθε αστέρι που έμοιαζε να μας κοιτάει.

Κι όπως εγκατέλειπα αβαρής προσωρινά τη συνείδηση του εγώ μου, έγινα ο απολυτος δεκτης των ψιθύρων της φύσης που ποτε δε παυουν να λεν' τις αιώνιες αλήθειες.
Κι ας έσπαγες την ηρεμία της στιγμής παφλάζοντας με τα πόδια σου το νερό καλώντας με να βγούμε στην ακτή.

Κι όταν έγινα ο ίδιος ένα πλέον με το απέραντο σκοτεινό υγρό, πίστεψα σχεδόν για μιά στιγμή  στη ματαιότητα της επιστροφής.
Κι ας ήσουν εκεί με όλες τις σιωπηρές υποσχέσεις που μόνο τα θηλυκά, μια καλοκαιρινή  νύχτα σαν κι αυτή μπορούν να δώσουν.
Και καθώς έσκιζα το νερό για να σε φτάσω, ήξερα, πώς τίποτε απ' όλα αυτά δεν θάβλεπα αν δεν ήσουν κι εσύ εκεί.