Αρχέγονη γνώση

Απίστευτα και συναρπαστικά πράγματα  κάθε μέρα ανακαλύπτονται στο πεδίο της Φυσικής μέσα από την κβαντομηχανική.

Αν τα διαβάσουμε χωρίς το φίλτρο των περιορισμών της κατεστημένης λογικής, ίσως διαπιστώσουμε ότι αποτελούν την αρχέγονη γνώση με την οποία γεννιόμαστε και πολύ νωρίς αποχωριζόμαστε καθώς αντικαθίσταται με την  λογική που απαιτεί η κοινωνία ώστε να μας εντάξει στους "κανονικούς".

Απο την άλλη, αυτοί που επεκτείνουν πραγματικά την ανθρώπινη γνώση είναι αυτοί που (σύμφωνα με μια ομιλία του Steve Jobs)  παραμένουν νηστικοί και χαζοί.

Γι'αυτό και το νομοτελειακά κινούμενο ηλεκτρόνιο του ipod δεν θα καταφέρει ποτέ να μεταδώσει την συναισθηματική πληροφορία που μεταφέρει το χαοτικά κινούμενο ηλεκτρόνιο της αυτοταλαντευόμενης λυχνίας του παλιού ραδιοφώνου. 

Πάντα απορούσα πώς τρεις δεκαετίες από τότε που γράφτηκαν τραγούδια όπως αυτά του "The Wall", ένα σύστημα καταναλωτικό και μηχανιστικό κατάφερε  να στρέψει προς την ουσιαστική διανοητική και συναισθηματική απονεύρωση τις επόμενες γενιές.

Η μοιρολατρική πεποίθηση ότι όλα είναι κύκλος  αποτελεί δικαιολογία του "κανονικού" και  οχι του νηστικού και χαζού".

Διάλεξε και πάρε.

Τα ζώα κυνηγούν ανθρώπους

Παντα σιχαινομουνα τους κυνηγους.Αν θες κυνηγι, πανε το πολυ με ακόντιο "αθληταρά" μου.

Google digital attack map

Το όνειρο του Ελληνα

Σε απαντηση  αυτου του αρθρου.

Εμενα παλι η ζωη μου ηταν σαν ονειρο, πισω απο το 1983, δε χρειαστηκε να την ονειρευτω, και πιστεψτε με, οτι ειδα ειναι αληθεια.

Ταξιδεψα θυμαμαι ανα την Ελλαδα, και οδηγουσα ενα 4Χ4 2500 κυβικων, σε δρομους που η ασφαλτος ηταν οτι πρεπει για προπονηση για το Παρι-Ντακαρ. Τ' αυτοκινητα πολλα στους δρομους, με εναν επιβατη τα περισσοτερα, τον οδηγο.
Που και που ειχα την ευκαιρια να μαθω τι ειχε φαει, καπνισει ή..τσικνισει γενικα ο προπορευομενος καθως πετουσε τα υπολειμματα απο το ανοιχτο παραθυρο καθως ετρεχε.

Πολλες φορες ειχα απορια να μαθω ποιοι ηταν αυτοι που φερονταν αναλογα, οχι μονο οταν οδηγουσαν, αλλα και γενικα οπου τυχαινε να τους συναντησεις. Εμαθα οτι οι περισσοτεροι απ αυτους ηταν υπαλληλοι ΔΕΗ,ΟΤΕ,ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ,ΟΛΠ,ΟΛΘ,ΛΑΡΚΟ κλπ, δηλαδη εκεινοι που εχοντας εξασφαλισει με πλατες την θεση τους, ενιωθαν κυριαρχοι και αφεντικα οπου κι αν στεκοντουσαν.

Προσεξα μαλιστα, οτι πολλοι απ' αυτους ενιωθαν τοσο ισχυροι, που ειχαν αλλους λιγοτερο προνομιουχους Ελληνες η αλλοδαπους να δουλευουν στην υπηρεσιακη τους θεση ενω εκεινοι εξασφαλιζαν τον δευτερο, τριτο, τεταρτο και παει λεγοντας μισθο.

Ετυχε να εμπορευτω, να περασω απο τελωνεια, εφοριες, πολεοδομιες, και παντου ημουν με το χερι στην τσεπη, ολοι με ενα συρταρι επιτηδευμενα ανοιχτο ετοιμο να δεχτει σαν κουμπαρας το μπαξισι, απο τον πιο υψηλα ισταμενο γενικο διευθυντη, μεχρι τον τελευταιο χαμαλη στο λιμανι.

Και μια και τοφερε ο λογος για λιμανια, κανεις δε νοιαζοταν για τη ροη των εμπορευματων και την εξυπηρετηση των φορτιων εκτος αν επεφτε το αναλογο λαδι στη μηχανη.Και ετσι τα λιμανια σταδιακα εχαναν κινηση, οπως και καθε τι αλλο στην Ελλαδα φυτοζωουσε, υπαρχοντας απλα για να κραταει τα προσχηματα.

Παιδια πολλα εβλεπα, καθε οικογενεια απο 2-3 και ολα εκτος απ το σχολειο πηγαιναν σε φροντιστηριο για να μαθουν αυτα που θαπρεπε να μαθουν στο σχολειό, αλλα και άλλα φροντιστηρια, για να μαθουν ξενες γλωσσες, με τον σχεδον βεβαιο στοχο και προσδοκια να μπουν στο Πανεπιστημιο να γινουν γιατροι, δικηγοροι, οικονομολογοι,ασχετα απο οποιαδηποτε ερευνα και επαγγελματικο προσανατολισμο, επειδη αυτα τα πτυχια εξασφαλιζαν εφ' ορου ζωης απασχοληση στο Δημοσιο.

Στα χωρια δεν ειδα νεους, μονο γερους, καθως ποιος θα ασχοληθει με το χωραφι αφου στην πολη περναμε μουρλια χαρη στο μπαρμπα απ' την Κορωνη. Αλλωστε και τα χωραφια δε μενουν ετσι, οσα δεν πουληθουν σε αγροτεμαχια των 200τ.μ για να χτιστουν αυθαιρετες κατοικιες, καλλιεργουνται απο τους λαθρομεταναστες για ενα κομματι ψωμι.

Στους αρχαιολογικους χωρους, ουτε λογος να καταφερεις ποτε να εισαι αρκετα τυχερος να μπεις. Οι περισσοτεροι λειτουργουσαν με ενα ακαθοριστο ωραριο με καποιες ημερες της αβδομαδας να ειναι κλειστοι, με ακριβο εισιτηριο και ελεεινα συντηρημενοι.
Οταν καποτε διαμαρτυρηθηκα σε καποιον για την κατασταση, εκεινος με κοιταξε σαν εξωγηινο και μου ειπε, "Ελλαδα ειναι εδω ρε φιλε, μπουρδελο, τι περιμενεις".
Τον πιστεψα με οσα εβλεπα.

Στα νησια ετυχε να παω σε μερικα. Αλλα παντα κοιμομουν σε αντισκηνο. Οι τιμες των δωματιων, αν ποτε υπηρχαν διαθεσιμα ηταν αστρονομικες, και κανεις δεν εδινε σημασια σε ελληνα τουριστα.

Οταν επισκεφτηκα την Αθηνα, δεν πιστευα τι εβλεπα. Εγω ηξερα οτι η Αθηνα δεν εχει θαλασσα, ομως μπορουσα να δω οτι εχει θαλασσα δυο βηματα παραπερα, απο το Φαληρο μεχρι τη Γλυφαδα. Και παροτι  υπηρχαν χτισμενες βιλλες στο κυμα σε καταπατημενα σημεια του αιγιαλου, τα σημεια που θα ηταν ιδανικα για χρηση απο το κοινο, ειτε ηταν εκμισθωμενα σαν πλαζ με εισιτηριο, ειτε εντελως απροσπελαστα οπως στο Ν. Φαληρο, που μπορουσες να δεις τη θαλασα απο απο αποσταση χιλομετρου και βαλε εμποδιων και μπαζων ατακτως ερριμμενων.

Καποια στιγμη γνωρισα ανθρωπους απο τη Θρακη, η αληθεια ειναι μιλιουνια απο βορειοελλαδιτες και θρακιωτες ζουσαν στην Αθηνα, καθως τα μερη τους ρημαζαν απο τις εικονικες επενδυσεις βιομηχανικων μοναδων που ανοιγοκλειναν σαν τα νουφαρα για να απομυζησουν τις κοινοτικες επιδοτησεις που εστελναν οι κουτοφραγκοι για να βοηθησουν την αναπτυξη των παραμεθοριων και λιγοτερο προνομιουχων περιοχων.Τεραστιες βιομηχανικες περιοχες ερημωμενες να λειτουργουν απλα σαν μηχανες απαλλοτριωσης χρηματων απο το ΦΠΑ των φορολογουμενων υπερ ημετερων.

Στα ταξιδια μου περασα πολλες φορες μπροστα απο αγαλματα του Κολοκοτρωνη, του Καραισκακη, του Λεωνιδα στις Θερμοπυλες, και παντοτε στη θεα τους ξυπνουσαν μεσα μου αμφιβολιες για το αν πραγματι ποτε υπηρξαν αυτοι οι ηρωες, η ηταν απλα μυθοπλασιες καταλληλα κατασκευασμενες ωστε να αποκρυψουν το τεραστιο ελλειμα πατριωτισμου, δημιουργικοτητας, αυταπαρνησης, αλλα και φιλοσοφιας, στοχασμου και κοινης λογικης αυτου του λαου.

Και μια φορα  στο ονειρο μου, ειδα οτι υπηρξε λεει ενας Πρωθυπουργος, που τα βροντοφωναξε αυτα μεσα στην ιδια τη Βουλη των Ελληνων, οτι τελικα ολα αυτα αρχισαν να διορθωνονται, ενταξει, οχι εντελως, τι να περιμενει αλλωστε καποιος απο εναν λαο μετα απο δεκαετιες διαφθορας, αλλα να γινονται καποια βηματα λογικης, εναντια στην αυτοκαταστροφη, με στοχο την πραγματικη προοδο και ευημερια με αιτια και στοχους, με πολιτες ελληνες και ξενους που λειτουργουν με γνωμονα τον αλληλοσεβασμο, την δημιουργια, την ομορφια και την ηθικη.

Σκεφτηκα οτι ισως μονο αν αυτος ο λαος μπολιαζοταν ιδεολογικα αλλα και γονιδιακα απο αλλους λαους θα ηταν ποτε δυνατο να αλλαξει νοοτροπια, να σωθει απο την αυτοκαταστροφη.

Και μετα, στο ιδιο ονειρο, ειδα αυτο τον Πρωθυπουργο αγαλμα, σαν τον Κολοκοτρωνη, κι αυτο με εκανε να σκεφτω, ναι, αν ποτε υπηρχε καποιος τετοιος ηγετης, σιγουρα θα κατηγορουνταν και θα φυλακιζοταν, θα γινοταν ο αποδιοπομπαιος τραγος οπως ο γερος του Μορια.

Ξυπνησα ελπιζοντας, κι οταν συνηλθα, κοιταξα γυρω μου την πραγματικοτητα και σκεφτηκα: "μπα, αυτα δε γινονται, εδω ειναι Ελλαδα, μπουρδελο...."

Ελπιδα

Το διεφθαρμενο συστημα μεσα στο οποιο γεννηθηκα μεγαλωσα και εζησα το μεγαλυτερο μερος της ζωης μου μοιαζει να καταστρεφεται με μια ελεγχομενη εκρηξη που επιχειρουν αναγκαστικα οι πυροτεχνουργοι του συστηματος που το υπεθαλψαν.

Αυτη ειναι η μονη λυση οταν η βομβα εκτιθεται σε κοινη θέα και ο βομβιστης προειδοποιει τηλεφωνικά μια εφημερίδα.

Δεν μπορουμε να περιμενουμε την καθαρση οντας συνενοχοι στη διαφθορά.

Μπορουμε ομως να ελπιζουμε, οτι οι άρχοντες αυτου του κόσμου κάποτε θα φαντάζουν το ίδιο καταπιεστες και ξεπερασμενοι οπως οι βασιλεις και οι αυτοκράτορες μιας άλλης εποχης που μεταλλάχτηκε μεσα απο επαναστασεις και διακηρυξεις ανθρωπινων δικαιωματων.

Ισως ισως πιο συντομα απο οτι πιστευουμε, τη θεση τους να παρουν οι συγχρονοι κατατρεγμενοι ηρωες.

Ομως μέχρι τότε εμεις οι υπολοιποι ταπεινοί και δειλοί κομπαρσοι της ανθρωπινης ιστοριας, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε, οτι κάποιοι άλλοι γενναίοι θα σταυρωθουν για χάρη μας.

Αν οι ρουφιάνοι του κόσμου είχαν την συνείδησή του.

Φαντάζεται κανείς κανένα απο τα βολεμένα ανθρωπάκια που δυσκολεύουν τη ζωή των υπολοίπων για  ψίχουλα και μία επωμίδα να κάνουν αυτό που έκανε ο Σνόουντεν που παράτησε μία θέση 200 χιλ. $ ετήσια ακούγοντας τη συνείδησή του?

Η μουσικη μας κανει να βλεπουμε πιο πολλα με κλειστα ματια.

Σενάριο ολογραμματικής συνωμοσίας

Το ότι οι μαύρες τρύπες και ολόκληρο το σύμπαν ή multiverse είναι ένα ολόγραμμα εχει "αποδειχθεί" θεωρητικά με βάση την κβαντομηχανική και τη θεωρία των υπερχορδών.

Σε αυτή την ολογραμματική πραγματικότητα που απ' ότι φαίνεται μόνο θεωρητικά μπορούμε να προσεγγίσουμε επειδή αποτελούμε μέρος της, καμμία πληροφορία δεν χάνεται, αλλα αποθηκεύεται στις παρυφές της που είναι ο ορίζοντας πληροφοριών των μαύρων τρυπών και διατηρείται σαν μορφή ενέργειας ή ύλης που προκύπτει ακόμα και μετά την κατάρρευση και εξαΰλωσή τους.

Με αυτό σαν δεδομένο και την θεωρία της  Περιπλοκής (entanglement) να έχει αποδειχτεί πειραματικά, θα μπορούσε κάποιος να δεί το γιγάντιο πείραμα του CERN σαν μία προσπάθεια να "κρυφοκοιτάξει" σε αυτές τις πληροφορίες.

Πράγματι, καθώς ασκούνται τεράστιες πιέσεις  στα υποατομικά σωματίδια μέσα στον LHC με πεδία και συγκρούσεις μεταξύ τους, δημιουργούνται μικροσκοπικές μαύρες τρύπες με τεράστια, μολονότι, αποθηκευτική χωρητικότητα πληροφοριών.

Ο τεράστιος αυτός αποθηκευτικός αυτός "χώρος"  είναι αθέατος στον εξωτερικό παρατηρητή, αλλα πιθανότατα πάντα πλήρης αλλα και συνεχώς ανανεούμενος καθώς υπόκειται στους ειδικούς υποατομικούς κανόνες της αμετάβλητης ενέργειας, δηλαδή όσα φορτία και να αφαιρέσουμε ή προσθέσουμε σε αυτή το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.

Ουδεν κρυπτον απο τον ήλιο ειπώθηκε κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν και φαίνεται να εμπεριέχει όλη την γνώση που μόλις τώρα ανακαλύπτουμε, μιάς και ο ήλιος είναι αποτέλεσμα αλλα και προπομπός μιάς μαυρης τρύπας.

Μετά απο αυτή την σύντομη εισαγωγή που περιγράφει πάνω-κάτω την κατανόηση της σύγχρονης θεωρητικής φυσικής απο έναν ερασιτέχνη ημιμαθή, επόμενο είναι να υποθέσει κανείς ότι οι ειδικοί επιστήμονες εχουν την διανοητική και τεχνολογική δυνατότητα να χρησιμοποιούν το CERN με στόχους πολύ διαφορετικούς  απο αυτούς που ανακοινώνονται ευρέως.

Γιατί να μην είναι έτσι άλλωστε, σε μία υποθετική ιστορία την οποία ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να κατασκευάσει όντας ο ίδιος διαμορφωτής της παγκόσμιας πληροφορίας που επηρεάζει και μόνο με την γέννεση μιάς σκέψης την συμπαντική λειτουργία.

Η τεχνολογία της πληροφορίας που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες ίσως ήταν το απαραίτητο βήμα που έπρεπε να κάνουμε ώστε να μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την κοσμική δομή και την σημασία της πληροφορίας σε αυτή.

Μήπως όμως συνέβη το αντίθετο? Μήπως με την μαζική χρήση και διάδοση της πληροφορικής τεχνολογίας επηρεάσαμε τον τρόπο με τον οποίο μετασχηματίστηκε το σύμπαν μπροστά στα μάτια μας στην πραγματικότητα που αντικρύζουμε μέσα απο τα όργανα παρατήρησης της μικροσκοπικής ύλης?

Αυτό το ερώτημα θα μείνει αναπάντητο νομίζω, μέχρι να συναντήσουμε άλλους πολιτισμούς απο άλλα σημεία του σύμπαντος και συγκρίνουμε τα όργανα παρατήρησής μας, την τεχνολογία μας και την πραγματικότητά μας με την δική τους. Θα έχουν άραγε οι δικές τους έρευνες ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι με το δικό μας, και σε τί είδους κοσμικές θεωρίες θα έχουν οδηγηθεί μέσα απο αυτές?

Πάντως, η εξωφρενική σύμπτωση της δυαδικότητας της δομής του σύμπαντος με την δυαδική μορφή των εργαλείων που χρησιμοποιύμε για την παρατήρησή του, είτε σε υποψίες για την ορθότητα της αντίληψης του κόσμου πρέπει να μας βάλει, είτε στο ακριβώς αντίθετο, την βεβαιότητα ότι έτσι είναι όλα φτιαγμένα. Πάλι δυαδικό δίλλημα με άλλα λόγια, ίσως και η τελική επιβεβαίωση?

Μπορεί όμως, για να επανέλθω στα "μυστικά" σχέδια των επιστημόνων του CERN, η απάντηση να έχει δοθεί πολύ νωρίτερα, και αυτή να είναι το ουσιαστικό αντικείμενο των ερευνών τους.

Κρυφοκοιτάζοντας στις πληροφορίες του σύμπαντος μέσα απο τις υποατομικές υποστάσεις ασταθών δομών που με δυσκολία μπορούν να χαρακτηριστούν αποκλειστικά υλικές ή ενεργειακές, δεν μπορούμε να ξέρουμε τί είδους και τι προέλευσης πληροφορία θα αντικρύζαμε αν ποτέ μπορούσαμε αξιόπιστα να την παρατηρήσουμε.
Μπορεί να είναι το αρχείο που μόλις έσβησε κάποιος απο εμάς απο τον υπολογιστή του, ή ο συνδυασμός quarks που κατέρρευσε στην άλλη άκρη του σύμπαντος ή οι σκέψεις ενός εξωγήινου που θα ζήσει μερικά εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον.

Ίσως η χρονομηχανή, η μηχανή τηλεμεταφοράς, η αορατότητα και ότι άλλο μας ακούγεται εξωτικό να είναι θέμα ωρών να εφευρεθεί ή να έχει ήδη κατασκευαστεί -με την συμβατική έννοια του χρόνου σαν γραμμική και μη αναστρέψιμη διάσταση των γεγονότων- .

Οσο συναρπαστικό και να ακούγεται αυτό, ένα είναι σίγουρο, ότι δεν πρόκειται καμμία απο αυτές τις μηχανές να παραχθεί για μαζική κατανάλωση ή να αποκαλυφθεί έστω δημόσια αν πρώτα δεν εξασφαλίσουν αυτοί που έχουν τον υψηλό έλεγχο των ανακαλύψεων την ασφάλεια των συμφερόντων τους.

Αξιωματικά πρέπει να δεχθούμε με βεβαιότητα ότι αυτοί υφίστανται και ότι πράγματι έχουν τον έλεγχο, είτε λέγονται κυβερνήσεις, έιτε μυστικές οργανώσεις, έιτε επιστημονικές ομάδες.

Ετσι, πιθανότατα ποτέ δεν θα μάθουμε τις αλήθειες που θα προκύψουν, ποτέ δεν θα εκλαϊκευτεί η τεχνολογία που ανατρέπει την πραγματικότητα όπως την γνωρίζουμε στο βαθμό που σήμερα έχει εκλαικευτεί η μηχανική και η πληροφορική προς δημόσια κατανάλωση.

Και ο λόγος γι αυτό θα είναι, ότι οι αλήθειες και οι τεχνολογίες που θα προκύψουν  εκμηδενίζουν νομοτελειακά την αξία εκμετάλλευσής τους στην διάσταση και στα μέτρα που αντιλαμβανόμαστε.

Για παράδειγμα μόνο θα αναφέρω την υποθετική ανακάλυψη μιάς μηχανής που θα μπορούσε να επιτρέψει σε κάποιον να δει μόλις μερικά δευτερόλεπτα μπροστά στο μέλλον, ακόμα κι' άν αυτό αφορούσε την περιστασιακή τιμή του ηλεκτρικού φορτίου ενός ηλεκτρονίου.  Η καλύτερη αξιοποίηση μιας τετοιας τεχνολογίας δεν θα ήταν φυσικά  η δημοσιοποίησή της, αλλα  η απόκρυψή της και η χρήση της επιλεκτικά για όφελος μιας περιορισμένης ομάδας.

Ισως πάλι, η δημοσιοποίησή της τελικά, θα σήμαινε την περαιτέρω ανακάλυψη μιάς άλλης μηχανής που θα υπερτερούσε και θα τιθάσσευε τα αποτελέσματα ευρείας χρήσης της προηγούμενης με στόχο το κέρδος στα πλαίσια της νέας πραγματικότητας.
Θυμίζει αυτό, αλήθεια, τα τρέχοντα παραδείγματα κατακερματισμού της τεχνογνωσίας σε εκδόσεις που απελευθερώνονται στρατηγικά υπο μία κυβερνητική -με την έννοια cybernetics - μεθοδολογία συντήρησης της αγοράς.

Είναι λοιπόν η σύγχρονη επιστημονική έρευνα αναπόφευκτα και μία τεχνη υποδούλωσης της μοίρας των μαζών στις τεχνολογικές ικανότητες των λίγων?
Ας μη ξεχνάμε πόσες μεγάλες ιδέες έντεχνα αποσωβήθηκαν ή εξωρραΐστηκαν  προς χάριν του κέρδους (π.χ Leonardo DA Vinci,  Tesla, ακομα και Einstein).

Απ' ότι φαίνεται η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι θετική, με έναν αστερίσκο παραπομπής μόνο. Μία παραπομπή που θα θύμιζε ότι οσες μηχανες φτιάχνουμε και όσα επιτεύγματα αυτές εκπληρώνουν, δεν είναι παρα αντίγραφα, κακέκτυπα μάλιστα μιάς ανώτερης μηχανης, της μηχανής του δημιουργού τους, δηλαδή των ίδιων των ανθρώπων.

Και ίσως το κάθε βήμα περαιτέρω γνώσης μέσα απο την επιστημονική έρευνα θα έπρεπε να μας οδηγούσε σε μία αντίστοιχη έρευνα μέσα μας να βρούμε το κρυμμένο , χαμένο ή εν υπνώσει αρχέτυπό της.

Αυτη η δευτερεύουσα αλλα πρώτης προτεραιότητας ερευνα δεν απαιτεί ούτε τεράστιους επιταχυντές σωματιδίων, ούτε ακριβά όργανα μετρήσεων, παρα μόνο την αυτο-αντίληψη της πραγματικής αιτίας της ζωής μας, της ύπαρξής μας.

Αυτό αναπόφευκτα θα οδηγούσε αν όχι σε μία αποκαλυπτική διαδικασία μιας νέας αυτο-συνείδησης  μέσα σε ένα νέο κόσμο, σίγουρα σε έναν έσωθεν επαναστατικό μετασχηματισμό μας, μία ιδεατή απαρχή επαναφοράς μας σε μία κατάσταση ύπαρξης που μόνο βιβλικά μπορούμε να ατενίζουμε σήμερα, όπως την περίοδο πριν καταναλώσουμε αλόγιστα τους καρπούς του δένδρου της γνώσης.

Ισως ο αιώνας που διανύουμε αφού αποτελειώσει το έργο της απαξίωσης της ύλης και της κτήσης της, να ανοίξει διάπλατα το δρόμο της αξίωσης του πνεύματος και της κτίσης του.

Ισως έχουμε βρεί το "cheat sheet" της λειτουργίας του σύμπαντος έχοντας αγγίξει το παράδοξο της Περιπλοκής, ή όποιο άλλο οριακό σημείο παραδοξότητας  πίσω απο το οποίο κρύβεται η αδυναμία του υποτιθέμενου θεού, του κτήτορα, του δημιουργού, του εαυτού μας, να εξαφανίσει απο τις παρυφές του σύμπαντος τα μυστικά του.

Bitcoincracy

Διαβάζοντας τα στοιχεία των συναλλαγών Bitcoin Απριλίου ένα πράγμα μου'ρχεται στο νου, το Internet του 1993.

Τότε, λίγοι μόνο ασχολούνταν και ελάχιστοι γνώριζαν την ύπαρξή του. Αν ρωτούσες τότε κάποιον ποια κατα τη γνώμη του θα ήταν η πλατφόρμα δικτύωσης του μέλλοντος, πιθανοτερο θα ήταν να σου έλεγε το Teletext.

Το Internet του 1993 ήταν εντελώς διαφορετικό απο το σημερινό. Όχι μόνο τεχνικά -κάτι που ουσιαστικά μόνο πρόσφατα άλλαξε με το IPV6 για οσους  γνωρίζουν- αλλα και αναφορικα με τους κανονες συμπεριφοράς ή αλλιώς nettiquette που έγινε ιστορία μετά την έλευση των εταιρειών.

Οι εταιρείες άλλαξαν τους κανόνες του παιχνιδιού προς όφελός του φυσικά, μετατρέποντας πλέον κάθε "κλικ" σε δολλάρια.
Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει τώρα και με το Βitcoin, το εναλλακτικό νόμισμα που γεννήθηκε πριν λίγα χρόνια με στόχο να δημιουργήσει μία οικονομία κλίμακας απευθείας συναλλαγών μεταξύ πωλητή και αγοραστή στο διαδίκτυο αλλα και στον "πραγματικο" κόσμο -αν και  σημερα αυτη η διαφορά μοιάζει να έχει εκλείψει-.

Με ένα δισεκατομμύριο συναλλαγές του bitcoin έναντι δολλαρίου και άλλων νομισμάτων παρότι δομικά το νέο αυτό νόμισμα είναι αδύνατο να καννιβαλιστεί απο κεντρικούς οργανισμούς, νομιζω έχει ήδη κινήσει το ενδιαφέρον τους και θεωρώ την επόμενη κίνησή τους αναμενόμενη αν όχι προβλέψιμη.

Η αντιμετώπισή του απο τα φερέφωνα των τραπεζικών οργανισμών, δηλαδη τις επίσημες κυβερνήσεις μέσω των αστυνομικών και άλλων φανερών και αφανών υπηρεσιών το προδίδει αυτό.
Κατηγορώντας το σαν νόμισμα του υπόκοσμου και συνδέοντάς το με την διακίνηση ναρκωτικών , παιδικής πορνογραφίας (άστοχη έκφραση κατα τη γνώμη μου καθως αδικειται ακόμα και η λεξη πορνογραφια), τρομοκρατικών κεφαλαίων και οτι άλλου με επαχθές αντίκτυπο στη κοινή γνώμη  όπως συνέβη και με το ίδιο το Internet πριν την έλευση σε αυτό των εταιρειών, μοιάζουν να είναι ένα βήμα απο την ανακοίνωση εξαγνισμού του και ένταξής του στο τρέχον οικονομικό μοντέλο.
Δηλαδή την φορολόγηση, τον τοκισμό και τον πληθωρισμό.

Πόσο εύκολο είναι όμως αυτό να συμβεί σε ένα νόμισμα σαν το Bitcoin που η ανταλλακτική του αξία βασίζεται στην  κρυπτογραφημένη αλγοριθμική "εξώρυξή"  επεξεργαστικής ισχύος?
Αδύνατο, αν εξετάσει κανείς τη φιλοσοφία κατασκευής του νομίσματος.

Ομως υπάρχει μία αχίλλειος πτέρνα και σε αυτό, η απαξίωσή του. Και ο πρόσφατος εκπληκτικός όγκος των συναλλαγών Bitcoin έχει διττή ερμηνεία.

Απο τη μία καταδεικνύει μεσα απο την αέναη ανάγκη του συμβατικού νομισματικού κεφαλαίου να ανακαλύπτει ασφαλή καταφύγια την αναγνώριση του Bitcoin σαν υποσχόμενο εναλλακτικό μέσο συναλλαγών, απο την άλλη παρατηρώντας τις χαώδεις διακυμάνσεις συναλλαγών του έναντι του δολλαρίου μέσα σε ώρες (απο $20 σε $200) διαπιστώνει κανείς ότι θα έιναι δύσκολο η φιλοσοφική βάση του Bitcoin να διατηρηθεί αλώβητη και να διατηρηθεί η υπόστασή του σαν νόμισμα και όχι σαν επενδυτικό προϊόν ευάλωτο σε κερδοσκοπικές μανούβρες που μπορούν να προκληθούν απο τραπεζικούς οργανισμούς.

Το bitcoin είναι η νομισματική έκφραση της αλλαγής αξιών στον πλανήτη που συμβαίνει στις μέρες μας σε όλους τους τομείς.
Παρακινεί την επανεξέταση του όρου συναλλαγή , κάτι πάνω στο οποίο βασίζεται το τρέχον οικονομικό μοντέλο, κάνει τον καθένα απο εμας να σκεφτεί αν οι δεδομένες και κατεστημένες αντιλήψεις που κληρονομήσαμε και υιοθετήσαμε σαν βέλτιστες , όπως η φορολογία -υποτίθεται έναντι κοινωνικών παροχών-, ο τοκισμός -σαν προυποθεση της θεάρεστης αποταμίευσης-, η ίδια η έννοια της ιδιοκτησίας -ίσως ο πιο "πιασιάρικος" όρος για την εκμετάλλευση των ανθρώπινων και φυσικών πόρων κεντρικά-, της εργασίας σαν έννοια αναφορικά με τον βιοπορισμό και την δημιουργία.

Είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη άλλης μιάς επανάστασης και τον τελικό νικητή.

Μη ξεχνάμε άλλωστε, τα εκατομμυρια χιλιομετρα υποβρυχιων οπτικων ινων και καλωδιων, οι δορυφοροι, οι κεραίες, ακομα και οι ιδιες οι συσκευες επικοινωνίας και δικτύωσης που αγοράζουμε οχι τυχαία σε εξευτελιστικες για την τεχνολογια που παρεχουν τιμες, ανήκουν σε εταιρείες σφιχταγκαλιασμένες παντού στον κόσμο με τις κυβερνήσεις πάνω σε ιδιαίτερους νόμους επενδεδυμένες πάντα με τον όρο "εθνική ασφάλεια" ...

BTW το BTC πορτοφολι μου ;) 1E8zWSCa4CNg7LkiXuzTRodytG2dL4V6W

Οδηγίες αθανασίας για αρχάριους

Τελευταία έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο, που με την ενδελεχή σχεδόν βεβιασμένη υπερ-εξάντληση του θέματός του, με έκανε να σκεφτώ ότι είτε ο συγγραφέας πληρώνεται αδρά για να αναπτύσσει κάθε εύλογη έως και παράλογη προέκταση μιας ιδέας, είτε ανήκει σε εκείνους που διαθέτουν άφθονο χρόνο ώστε να το κάνουν αυτό σαν δωρεάν προσφορά στην δικτυακή κοινότητα.

Οπως και να έχει, όπως όλοι μας για κάποιο λόγο άγνωστο και περιττό να εξηγηθεί, νιώθει υποχρεωμένος να καταχωρηθούν τα κείμενά του όχι μόνο στους σκληρούς δίσκους του διαδικτύου, αλλα και στις παρυφές του σύμπαντος όπου αποθηκεύονται οι πληροφορίες όλων των ενεργειών, σκέψεων και συναισθημάτων, εν γένει των γεγονότων.

Θα τολμήσω μια περίληψη του άρθρου αυτού, παραβλέποντας τις υπερβολικές κατα την ταπεινή μου γνώμη αναφορές σε βαμπιρικές και άλλες βιωματικές μάλλον φαντασιακές προεκτάσεις που περιέχει.

Ο συγγραφέας κατ' αρχη κάνει μια ενδιαφέρουσα αναγωγή της ζωής του καθενός μας σε μία δίλεπτη συμμετοχή σε μία ταινία.

Πράγματι η παρομοίωση μοιάζει επιτυχής, και συνεχίζει, ότι παίζοντας τον μικρό αυτο ρόλο μας στη χρονογραμμή της ιστορίας, θα πρέπει να προσποιηθούμε τους αθάνατους, θνητοί όντες  ωσεί αθάνατοι, προκειμένου να αποκομίσουμε την μέγιστη ικανοποίηση απο την σύντομη εμπειρία της ζωής.

Και συνεχίζει εξηγώντας οτι πρέπει να μάθουμε όσο περισσότερα γίνεται για το σενάριο, το κομμάτι της ιστορίας που προηγήθηκε της δικής μας παρουσίας αλλά και αυτό που έπεται, μέχρι και το τέλος της "ταινίας" αν είναι δυνατό.

Ο τρόπος για να προσποιηθούμε επιτυχώς αυτή την αθανασία όπως γράφει, είναι να αποκαταστήσουμε μονόδρομη επικοινωνία με τους νεκρούς αλλά και τους αγέννητους, μέσα από βιβλία και διηγήσεις όσον αφορά τους μεν και την έρευνα και την φαντασία όσον αφορά τους δε.

Το κείμενο επεκτείνεται στη συνέχεια σε μία εξαντλητική ανάλυση της έννοιας της αθανασίας και της έννοιας που έχει η απώλεια για τα ανθρώπινα πλάσματα.

Ο λόγος όμως που μου κίνησε το ενδιαφέρον αυτό το άρθρο είναι περισσότερο για την έννοια της “συνέχειας” που υπαινίσσεται όχι αναφορικά με τον όρο της αθανασίας-έστω και εικονικής- που περιγράφει, όσο της ψευδαίσθησης που μπορεί να αποκαταστήσει ο καθένας ζώντας σε πραγματικό χρόνο πρωθύστερες ή μελλοντικές εμπειρίες.

Εμπειρίες τις οποίες του δίνει το δικαίωμα να έχει η ίδια η ύπαρξη της Ιστορίας και ίσως η συμμετοχή του σε αυτή και μάλιστα, πολλές φορές η ψευδαίσθηση αυτή να αποτελεί διέξοδο, διαφυγή από μία πραγματικότητα στην οποία θα προτιμούσαμε να μη συμμετέχουμε.

Θα αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα που είναι αδιάφορο στον αναγνώστη απλά σαν ένα δείγμα του πόσο η φανταστική αυτή εμπειρία κατά περίπτωση μπορεί να κυμαίνεται στο εύρος της καταγεγραμμένης πραγματικής ή φανταστικής ιστορίας.

Από πολύ μικρός θυμάμαι να βλέπω στη θέση της πόλης που ζούσα μία κοιλάδα με εξωτική χλωρίδα και πανίδα, πιθανότατα όπως θα ήταν πριν εκατομμύρια χρόνια, και να σκέφτομαι ότι η δική μου πραγματικότητα είναι απλά μία περιστασιακή κατάσταση στον χώρο που στο παρελθόν και το μέλλον θα έχει εντελώς διαφορετική μορφή.

Αυτή η σκέψη ομολογώ λειτούργησε πολλές φορές σαν μία δικλείδα ασφαλείας σμίκρυνσης της τρέχουσας πραγματικότητας όταν αυτή ήταν υπερβολικά φορτική.

Μέσα από τέτοιες σκέψεις που υποπτεύομαι όλοι μας λίγο ή πολύ κάνουμε, προκύπτει και μία διαφορετική προσέγγιση του εαυτού μας, αποσυνδεδεμένη όχι μόνο από τον παρόντα χρόνο και χώρο, αλλά και τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν και τα θεωρούμε κομμάτι του εαυτού μας , ή ιδιοκτησία μας.

Δεν θέλω να αναφερθώ στις τρέχουσες συγκυρίες κρίσης που κάνουν πολλούς από εμάς να βλέπουμε για πρώτη φορά ίσως τον εαυτό μας με διαφορετικό τρόπο σε σημείο που για πολλούς να απαξιώνεται η έννοια της αυτοσυντήρησης έχοντας προσαρτήσει την έννοια της ζωής στην αξία των αντικειμένων που την συνοδεύουν.

Η γενικευμένη τεχνητή κρίση πραγμάτων που ζούμε σήμερα είναι μικρής σημασίας μπροστά στις αμέτρητες κρίσεις που προσωπικά καθένας περνούσε, περνάει και θα περνάει οδεύοντας προς την δική του προσωπική ολοκλήρωση που δεν είναι άλλη από το τέλος της ύπαρξής του.

Η μήπως της αθανασίας κατά το εν λόγω άρθρο;

Τελικά μάλλον είναι πράγματι θέμα επιλογής να είναι κάποιος αθάνατος.

Γιατί ποιος μπορεί να αντέξει την αθανασία αν δεν μπορεί να αντέξει την απώλεια.

Αστροναύτης

Φαε ολο το φαϊ σου να μεγαλωσεις να γινεις αστροναύτης να τρως και την οδοντοκρεμα , ή και ποιος ξερει τι αλλο πρεπει κανεις να τρωει εκει εξω στο διάστημα.
Ο Καναδός αστροναύτης Chris Hadfield τουϊτάρει κάθε μέρα με κ-ατ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ε-ς φωτογραφίες απο τον ISS και πολλές φορές με αποκαλυπτικά κλιπάκια απο τη ζωή στο διάστημα.

Νομίζω παρακολουθώντας τον καθημερινά είναι ο καλύτερος τρόπος να μάθει κανείς γεωγραφία και όχι μόνο.
Εκτος βεβαια αν εχεις ενα ΑΣΕΠ, αρκετους ακατάλληλους να επικοινωνησουν καν, ποσο μαλλον να διδαξουν και ενα συστημα που ειναι κατεστημενο αν και ευτυχως καταρρέον, οτι κι αν αυτο φέρει, ακόμα και το να τρωμε τις οδοντόκρεμές μας ..

Υ.Γ:τελικά φαίνεται οτι μπορει να προερχομαστε απο τα άστρα, αλλα καποιους καλους λόγους βρήκαμε να αράξουμε σ' αυτό τον πλανήτη.

Για να ομορφυνει λιγο το Blog

Το βρισκω συναρπαστικο οπως και τα υπολοιπα εργα της. Το καταχωρω εδω για με θυμηθω καποτε..

                                                                   by Maiu

Πατριδογνωσια

Τωρα διαβαζω για τον Ψωμιαδη, μετα βεβαια τα Παπαηεωργοπουλεια και τα του Ακη.

Μακαρι επιτελους ολη αυτη η εθνικοχριστιανικη χυδαιοτητα στην οποια αν δεν ησουν υποταγμενος μπορει να κατεληγες και σε κανα λευκο κελι, οπως φαινεται να καταρρεει εκ των εσω μια και ετσι μονο καταρρεουν οι χουντες.

Κατα τη γνωμη μου, τοτε ειχαμε χουντα, μεχρι πριν 3 χρονια, οχι τωρα που οι βολεμενοι και οι πατωντες επι πτωματων με σημαια το να περναμε καλα,φωναζουν επειδη επιασε φωτια ο ποπος τους.

Φυσικα και κοντα στα ξερα καιγονται και τα χλωρα, αλλα ας το παρουμε σαν την πραγματικη αυτοθυσια για την πατριδα, τη μονη που μπορουμε και αξιζει να κανουμε κι ας μη μαθευτει ποτε. Ουυφ ξεφορτω & i-στο ..καλο.

Οι περισσοτεροι δεν ειμαστε καν κομπαρσοι στο εργο της ιδιας μας της ζωης.

~~

Η μερα μ' εκανε να σκεφτω  οτι καμμια φορα ο δυνατος αερας αντι να την σκορπισει, κανει την αγαπη να φουντωσει οπως η φωτια θεριευει οταν φυσαει.

Να εισαι νερό φίλε μου

• Οταν εχω τον λιγοτερο ελευθερο χρονο, τοτε ειναι πιο πιθανο κα γραψω εδώ.
• Οσο πιο μακρυα εμαι με καποιον τοσο πιο πολλες πιθανοτητες υπαρχουν να τον νιωθω κοντα.
• Οσο περισσότερο πιεσμενος ειμαι τοσο λιγοτερες οι πιθανοτητες καταθλιψης.  

 Αντιφασεις σαν τις παραπανω σε κανουν να σκεφτεις  κατα προεκταση οτι ειναι τοτε που σε πεταει στο καναβατσο η ζωη που πρεπει να χαιρεσαι επειδη ηρθε η σειρα σου να δωσεις εξετασεις και να περασεις.

Σε καθε περιπτωση ταιριαζει σαν σταση ζωης αυτο που συμβουλευε σαν σταση μαχης ο Bruce Lee: "Be water my friend". 

Ή τουλάχιστο παίξε το κομμάτι που σου αναλογεί όπως θαπαιζε ο Παγκανινι ενα σκερτζο πανω σε θέμα του Ροσσίνι θα πρόσθετα.