Δεν πέρασε και τόσος πολύς χρόνος απο την τελευταία μου ανάρτηση όσο νόμιζα.
Δουλεύοντας αργά γιά άλλη μιά φορά (τίποτε δεν άλλαξε στο μεταξύ, μεροδούλι-μεροφάϊ δόξα τω θεώ θα έλεγα αν δεν ήμουν άθεος),πέρασε ξαφνικά μιά ανάμνηση απο το μυαλό μου και ένοιωσα την ανάγκη να την καταγράψω κάπου.
Μιά ανάμνηση που ξετρύπωσε απο κανα δυό δεκαετίες πρίν και με γέμισε νοσταλγία αλλά και με την ευχαρίστηση της αναβίωσης που πραγματοποιεί ο εγκέφαλος.
Και τότε συνειδητοποίησα ότι αυτή η σχετικά ασήμαντη και παραμελημένη ανάμνηση ήταν το ωραιότερο και πιό ευχάριστο στιγμιότυπο της ζωής μου. Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι θα έρθει μια μέρα που θα μπορώ να ξεχωρίσω μία, μόνο μία στιγμή που έζησα σαν την καλύτερη και με διαφορά.
Ναι, και μόνο για να ζήσω εκέινη την στιγμή άξιζε να έρθω στη ζωή. Ισως αυτός να είναι και ο ορισμός της επιτυχίας μιάς ζωής. Μιά στιγμή, μιά ανάμνηση, που θα μας συνοδεύει μέχρι την αιωνιότητα , ο προσωπικός μας παράδεισος.
Δουλεύοντας αργά γιά άλλη μιά φορά (τίποτε δεν άλλαξε στο μεταξύ, μεροδούλι-μεροφάϊ δόξα τω θεώ θα έλεγα αν δεν ήμουν άθεος),πέρασε ξαφνικά μιά ανάμνηση απο το μυαλό μου και ένοιωσα την ανάγκη να την καταγράψω κάπου.
Μιά ανάμνηση που ξετρύπωσε απο κανα δυό δεκαετίες πρίν και με γέμισε νοσταλγία αλλά και με την ευχαρίστηση της αναβίωσης που πραγματοποιεί ο εγκέφαλος.
Και τότε συνειδητοποίησα ότι αυτή η σχετικά ασήμαντη και παραμελημένη ανάμνηση ήταν το ωραιότερο και πιό ευχάριστο στιγμιότυπο της ζωής μου. Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι θα έρθει μια μέρα που θα μπορώ να ξεχωρίσω μία, μόνο μία στιγμή που έζησα σαν την καλύτερη και με διαφορά.
Ναι, και μόνο για να ζήσω εκέινη την στιγμή άξιζε να έρθω στη ζωή. Ισως αυτός να είναι και ο ορισμός της επιτυχίας μιάς ζωής. Μιά στιγμή, μιά ανάμνηση, που θα μας συνοδεύει μέχρι την αιωνιότητα , ο προσωπικός μας παράδεισος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου