Αληθινή Ανάσταση

Ομολογω οτι παροτι αθεος, συμπαθω το πασχα.

Τουλαχιστο περισσότερο απο οτι θα συμπαθουσα τα χριστουγεννα.

Ισως επειδη δεν ειναι μια ακομα "βανιλλα" γιορτη, που μπορει να γινει απλα μια αφορμη για φαγοποτι και καλοπεραση.

Με τις παραπομπες που περιεχει στη βαρβαροτητα των ανθρωπων και των συστηματων τους, αλλα και τις βαθειες ριζες που εχει στις προϋπαρχουσες του Ιησού παγανιστικές τελετές, θα μπορουσε να δίνει τροφή στη σκέψη την στιγμη ακριβως που η ανοιξη κανει αλλη μια γενική πρόβα αναγέννησης της φύσης.

Ισως αυτη τη χρονια, περισσοτερο απο καθε αλλη φορα, οι ευκαιριες που δινει αυτη η υποχρεωτικη σταση της καθημερινοτητας να μπορει να γινει αιτια βαθυτερης σκεψης.

Η ανάσταση δεν έρχεται φέτος ηδη απο την Μ.Παρασκευή. Νομίζω δεν ερχεται ουτε καν το Μ. Σάββατο. Και ισως να μην ερθει καθολου αυτη τη φορά.

Κι αυτο είναι θετικό νομίζω. Η αξία της ανάστασης μπορεί να εκτιμηθεί μόνο αν μπορέσουμε - διανοητικά έστω- να βρεθούμε μέσα στον ψυχρό σκοτεινό τύμβο της ύπαρξής μας πρώτα.

Να στρέψουμε μια πραγματική ματιά προς τα έσω.

Οχι με τον μπουσουλα καποιας απλοϊκης και αστειας ιεροτελεστίας της εκκλησίας όπως οι ακολουθίες της Μ. εβδομάδας, που προεξοφλούν τη λύτρωση κάθε φορά εκ του ασφαλούς.

Οχι ακολουθωντας το τυπικο της θρησκειας που δεν εχει καμμια σχεση με τον σοφο εκεινο ανθρωπο, τους ανθρωπους εκεινους που θυσιαστηκαν για ιδανικα, οπως ο Ιησους.

Αλλα επανεξεταζοντας την ζωη σε ολα τα επιπεδα, εκ βαθρων, απο το μηδεν, γνωριζοντας οτι καθε φορα η ευκαιρια που εχουμε να το κανουμε αυτο, μπορει να ειναι και η τελευταια μας.

Πολλοι, -και σιγουρα οχι αυτοι που θα συλλαβουν οι καμερες παρακολουθησης μποτιλιαρισμενους στα διοδια και στη συνεχεια θα τους ακολουθησουν οι καμερες των ειδησεων σε γραφικα χωριουδακια να στροβιλιζουν τον οβελια-, δεν εχουν αυτο το πασχα ουτε τα απαραιτητα για τη γιορτη της αναστασης.

Αυτα των οποιων την έλλειψη στο κατω-κατω μπορουν να αντεξουν οι ιδιοι, αλλα την οποια η συγκριτικη ματια οικτου του γειτονα την κάνει αφόρητη.

Η συλλογικότητα και η αλληλεγγυη στη χωρα του πασχα, δυστυχως προυποθετει μια διαδικασια ταπεινωσης του μη εχοντος, αντι να συμβαινει το αντιθετο.

Γι' αυτο και πολλοι φετος θα "λειπουν" προτιμωντας τον δικο τους επιταφιο παρα την ανασταση των αλλων.

Αυτο το πάσχα, νομιζω πολλοι δεν θα "βγουν" όχι μονο απο την πόλη, αλλα και απο το σκοτεινο δωματιο εκεινο που βρίσκονται, περιμενοντας την ανάσταση.

Και αν η ανασταση δεν ερθει φέτος, αυτο δεν ειναι απαραιτητα αρνητικο. Γιατι, ας το παραδεχτουμε, οι περισσότερες αναστάσεις περασαν αρκετα δεδομενες ωστε να μην τις εκτιμησουμε.

Οι περισσοτερες αναστασεις της ζωης μας περασαν με το θειο δραμα σαν μια ενοχλητικη αλλα απαραιτητη διαδικασια δεδομενης εξιλεωσης.

Οι προηγουμενες αναστασεις ηταν μια ακομα ευκαιρια αλλαζονικης επιδειξης διεστραμμενης θρησκευτικης προσηλωσης στην ευδαιμονια.

Τις περασμενες φορες αποφυγαμε το σκοτεινο δωματιο του εσωτερικου μας τυμβου, προσπερασαμε το παθος με το αλλοθι της αναστασης, παραβλεψαμε τα συγχρονα παθη των συνανθρωπων γυρω μας.

Αυτη τη φορα η ανασταση ευτυχως δεν θα ερθει για ακομη περισσοτερους.
Ακομη περισσοτεροι θα περιμενουμε την επομενη χρονια με την ελπιδα της.
Αυτη τη φορα, ο αναστημένος Ιησους θα μας κοιταει απο ψηλα με συγκαταβαση, μεσα απο τις τηλεοπτικες οθονες , θυμιζοντας μας, οτι εκεινος αναστηθηκε πολλους αιωνες πριν, και δεν ειναι η δικη του ανασταση που πρεπει να περιμενουμε.

Καλη Ανασταση!