Γιατι μισω τον Χριστιανισμό

Μισώ τον Χριστιανισμό πρώτ' απ'όλα για το όνομά του, επειδή άν το μυθικό πρόσωπο του Ιησού ήταν και ιστορικό όντως, σαν θρησκεία έχει λεηλατήσει και σκυλέψει την προσωπικότητα και την διδασκαλία του με στόχο την δημιουργία ενός ακόμα πυλώνα τυραννικής κοσμικής εξουσίας με όση μεταφυσική προέκταση χρειάζεται ώστε να ξεπλένει τις αμαρτίες της.

Ομως σκόμα περισσότερο μισώ τον Χριστιανισμό, επειδή ευαγγελίζεται-χρησιμοποιώντας προσφιλή του έκφραση- την ευτυχία σε κάποια άλλη ζωή που έχει εφεύρει/δανειστεί απο την παραδοσιακή ανθρώπινη φοβική μυθοπλασία,με αντάλλαγμα την άγνοια για την παρούσα ζωή.

Οποιαδήποτε φυσιολογική ανθρώπινη ορμή προς την βιωματική αποκάλυψη της προσωπικής του αλήθειας, φέρνει τον χριστιανο αντιμέτωπο με Χριστιανικες δογματικές αρχές που την αποτρεπουν.

Οχι βέβαια ότι υπαρχει κανείς απο αυτους που συμμετεχουν στην Χριστιανικη εκκλησια με οποιονδηποτε τροπο, που ακολουθεί ειλικρινά την θρησκευτική εστω τυπολατρεία με όποιες  θετικές επιπτώσεις θα μπορούσε αυτο να έχει στον πνευματισμό του.

Αντίθετα η εκκλησια εξασφαλίζει -με το αζημίωτο- προσχηματική άφεση αμαρτιών αναλογική προς τις  κοινωνικές διαστρωματώσεις για την ταξικοποίηση των οποίων φέρει πολλές ευθύνες.

Στην τρέχουσα περίοδο κρίσης, γι' άλλη μια φορά στους κολπους της Χριστιανικής θρησκείας βρίσκουν καταφύγιο όλες εκείνες οι θεωρητικές αξίες που μπορούν να απονευρώσουν οποιαδήποτε δυναμική κίνηση αντίδρασης και αλλαγής, αποτελώντας το ηθικό δεκανικι ενος διεφθαρμενου συστηματος ενω συγχρονως προβαλλει επιδεικτικα την λογικη της ελεημοσυνης σαν εξαντλητικη ως προς τις δυνατοτητες της διεξοδο φιλανθρωπιας και συγχρονως εξιλεωσης  μαζικοποιημένων ενοχών.

Δεν γραφω κατι νεο βεβαια, υπαρχουν απειρα κειμενα υπερ και κατα των θρησκειων, υπερ και κατα του Χριστιανισμού, και γνωριζω καλα, ότι το δικο μου ερχεται να προστεθει στον πατο του ωκεανού παρομοιων κειμενων.

Αυτο ομως δεν ειναι αρκετο ωστε να σταματησει τον Ιησου μεσα μου,- τον Ιησου που υπαρχει μεσα στον καθε ενα που δεν εκκλησιαζεται, τον Ιησου που ηταν μονος εναντια στην υποκρισια, που εκανε μια διανοητική επανασταση απεναντι στην ιδια την θρησκεια, που πασχισε να καταλαβει και να διδαξει την τεχνη της ζωης,- να μαστιγωνει τους εμπορους που σα σφηκες μαζευονται  εξω απο καθε ναο, γυρω απο καθε ψυχη, που σπευδουν να νοθεψουν και να μεταπωλησουν με κερδος καθε προσπάθεια επικοινωνίας με τον μοναδικο πραγματικό θεό, τον εαυτό μας.

  

Θεσσαλονίκη

Ελλας Ελληνων Χριστιανων

Να μη βγουμε απο την Ε.Ε μας μαρανε.

Εγω και τα αυγα.

Κριση προσωπικοτητας.

Καιρος ηταν να ερθει, αλλα ηλπιζα οχι για πολιτικους λογους.

Ομως τι δεν ειναι πολιτικη στη ζωη μας. Η πολιτικη και αυτοι που διαχειριζονται την Πολιτεια επηρεαζουν τη ζωη μας περισσοτερο απ οσο μπορουμε να αντιληφθουμε.
Προδικαζουν την ποιοτητα της, μας εξωθουν σε ενεργειες, μας προσδιοριζουν την καθημερινοτητα.

Οσο η πολιτική ασκουνταν με τροπο αδιαφανη πελατειακο και ρουσφετολογικο στην Ελλαδα, ολα αυτα φαινεται να ηταν ανεκτα.

Ακομα και η πολυχρησιμοποιημενη στα πολιτικα λογύδρια, μεριδα των μη προνομιουχων ξεχνιοταν μασουλωντας τα αποφαγια των μεγάλων φαγοποτιών.

Με το που τα πραγματα αλλαξαν, και τα φαγοποτια μειωθηκαν, (ναναι καλα ΓΑΠ οτι κι αν του καταλογιζουν) η "πολιτικη" ταυτοτητα του καθενος εχασε την αντιστοιχια της με το παρελθον και επρεπε να επαναπροσδιοριστει στην καλυτερη περιπτωση μεσα απο αυτοκριτικη και ενδοσκοπηση, στη χειροτερη μεσα απο εξατομοκευμενη αμοραλιστικη  και απληροφορητη οργή.

Η Χρυση Αυγη σαν το πιο απλοϊκα εκλαϊκευμενο οχημα ασκησης αυτενεργουμενης πολιτικης (βιας) βρηκε οπαδους αναμεσα στην τελευταια κατηγορια πολιτων.
Στην πραγματικοτητα, το τμημα εκεινο της κοινωνιας που χωρις καμμια συνειδησιακή ενοχή απολαμβανε προνομια για τα οποια ποτε δεν μοχθησε, και τα οποια σε καμμια περιπτωση δεν αξιζε, βρισκεται στις ταξεις της Χ.Α σημερα.

Αποδειξη αυτου ειναι οτι η οργανωση αυτη  οχι μονο εχει βαθειες ριζες σε ολο τον Δημοσιο τομεα της χωρας και μαλιστα σε αυτα που αποτελουν άπατες δεξαμενες διορισμου αναξιων οπως τα σωματα ασφαλειας και ο στρατος , αλλα και οι κινησεις της στρεφονται εναντιον ολων εκεινων που ποτε δεν υπηρξαν προνομιουχοι, ξεκινωντας απο στοχους που σε ενα βαθμο βρισκουν συμφωνες δευτερες σκεψεις μεγαλυτερου κοινωνικου ευρους, που ομως σηματοδοτουν την επαπειλουμενη επεκταση τους σε αυθαιρετα στοχοποιημενες κατηγοριες πολιτων η και μεμονωμενων ατομων.

Θαπρεπε να εναντιωνομαι σε αυτη την ταση που μεταμορφωνεται σε αποδεκτο κοινωνικο ανακλαστικο.
Ομως με εκπληξη μου (για να δικαιολογησω την παραπανω φραση "Κριση προσωπικοτητας") διαπιστωνω οτι δεν ειναι ετσι.

Οι δευτερες σκεψεις μου και μενα σε καποιο βαθμο συντασσονται με την υπαρξη μιας τετοια βδελλυρης οργανωσης που καταφερε να εχει μαλιστα και κοινοβουλευτικη εκφραση. Οχι επειδη ειμαι υπερ της εκδιωξης των μεταναστων, η της καθαροτητας της φυλης η οτιδηποτε απο τα μικροαστικα νευρα που προσπαθει να ενεργοποιησει η Χ.Α.

Αλλα ακριβως επειδη ξερω οτι σαν φαινομενο αυτοκαταστρεφει αυτα που οι ιδιοι οι υποστηρικτες της εκτισαν. Δεν υπαρχει πιο ασφαλης καταστροφεας απο τον αρχιτεκτονα ενος κτιριου. Τα εκρηκτικα τοποθετουνται στις στατικες κολονες συμφωνα με τα σχεδια του μηχανικου και η κατεδαφιση γινεται χωρις καν αντιστροφη μετρηση, ενω οι κατοικοι βρισκονται ακομα μεσα.

Ασφαλως και πιστευω οτι η Χ.Α δημιουργηθηκε και υποκινειται απο τα ιδια πολιτικα κομματα και κοινωνικες  παραταξεις που εμφανιζονται να αντιτιθενται σε αυτη με περισση υποκρισια.

'Αλλα επειδη χρειαζονται εναν εκκαθαριστη, άλλα επειδη χρειαζονται τους βαρβαρους παντα να πολιορκουν την Αλεξανδρεια ωστε να δικαιολογουν την δικη τους υπαρξη κι άλλα επειδη θελουν να καλυψουν τα ιχνη της ασυδοσιας τους, και μαλιστα με τον καλυτερο τροπο, την επενδεδυμενη με κοινωνικη επανασταση καταστροφη τους.

Ειμαι λοιπον κι εγω ενας απ αυτους?

Σιγουρα οχι. Κινουμενος παντα στα ορια της ανοχης του διεφθαρμενου κοινωνικου περιβαλλοντος μεσα στο οποιο υποχρεωθηκα να ανδρωθω, ποτε δεν εχασα την ευκαιρια να χρησιμοποιησω ολα τα μεσα που παρειχε και πολλοι απο ολιγωρια απεφευγαν, ωστε να αποκτησω τα οπλα που θα χρειαστω οταν η καταιγιδα χτυπησει την πορτα μου.

Οταν ο χρυσαυγιτης μεθυσμενος απο την ευοδωση των στοχων του νομισει οτι ολοι οι σκληροι, οι εκπαιδευμενοι, οι αγανακτισμενοι και επαναστατες εξαντλουνται αναμεσα στις ταξεις της οργανωσης του.

Και το κυριοτερο απο τα οπλα που εχω εναντιον του ειναι η μνημη. Εκει που διατηρω ολα οσα νομιζει οτι απαλειψε για λογαριασμο των ταγων του.

Επειδη θα τον θυμαμαι ακομα πισω απ τον γκισε της υπηρεσιας του μπροστα σε μια ουρα δεκαδων να νοιαζεται μονο για το 'μούχτι' με πονηρα ανοικτο το πανωσυρταρο του γραφειου του.

Επειδη θα τον θυμαμαι να περιφερεται στα νεκροταφεια με ρασσα για επι πληρωμη μνημοσυνο.

Επειδη θα τον θυμαμαι επενδυτη του χρηματιστηριου χωρις να εχει κανει ποτε ουτε το επαγγελμα του καφετζη και μετα να παραπονιεται οτι τον ξεγελασαν.

Επειδη θα τον θυμαμαι αδιαφθορο εφοριακο που κατεστρεφε υγιεις επιχειρησεις για ενα 'μπλανκο' στην εκκαθαριστικη ΦΠΑ ενω συγκαλυπτε εταιρειες φαντασματα.

Επειδη θα τον θυμαμαι  αστυνομικο με οικους ανοχης και φρουταδικα υπο την προστασια του.

Επειδη εγω ημουν απεναντι τους πριν ακομα αυτοι ξερουν οτι ειναι χρυσαυγιτες.

Τους περιμενω.
Αυτη τη φορα χωρις χαρτογιακα, στην τελικη αναμετρηση , απο τη μια οι νευρωδεις γραμμωμενοι μυώνες των αγανακτισμενων αξιων μου σμιλευμενοι μεσα στον ανυποπτο γι αυτους χρονο, κι απ την αλλη τα τροφαντα προσφάτως φουσκωμενα τους μουσκουλα.

Ακομα κι αν θα ειμαι μονος εναντιον ολων, γι αλλη μια φορα ο αγωνας θαναι ανισος , με τον τελικο θρίαμβο δικό μου.

Χρόνος

Μή σπαταλάς το χρόνο μου έγραψες κι' εγω διαβάζοντάς το μπήκα σε σκέψεις.
Τι είναι ο χρόνος ωστε να μη τον σπαταλάω?

Ξερω, θάπρεπε τώρα να γράφω κώδικα, ατέλειωτες γραμμές εντολών απο έναν αδαή με προορισμό μια ακόμα πιο αδαή μηχανή , ενορχηστρωμένοι κι οι δυο προς ενα αποτέλεσμα που πιθανότατα θα προκαλέσει μια ακομα αιτία σπατάλης χρόνου πανω σ' αυτόν το χρονισμένο πλανήτη.

Η μηπως θάπρεπε να κάνω έναν περίπατο στο ηλιοβασίλεμα, κατι που συνήθως ματώνει μια ερωτευμένη καρδιά οταν ο άλλος βρίσκεται μακρυά;

Μαλλον θαπρεπε να δω ρεαλιστικά τελικά τα πράγματα κι ούτε να διανοηθώ οτι μπορεί κανεις να ξεφυγει απο τη ροη του χρόνου, ολα αυτα που η φυση εχει προσχεδιασει για καθε τι, εμψυχο η μή και που έχει μία και μοναδική κατάληξη τη φθορά.

Φθειρόμαστε κάθε στιγμή, ακόμα και τις στιγμές που προσπαθούμε με κάθε τρόπο να σταματήσουμε το χρόνο. Το μόνο τελικά που μπορεί να αποδειχτεί είναι η ματαιότητα να σταματήσουμε το χρόνο σε μία απο τις βασικές του υποδιαιρέσεις, την στιγμή.

Στιγμες.. αυτο που δημιουργεί την αλληλουχία που ονομάζουμε χρόνο. Μια τετοια στιγμή σήμερα παρατήρησα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στον κήπο, απο το πουθενά. Και αυτο με έκανε να σκεφτώ τον χρόνο που χρειάστηκε για να ανθίσει καθως επισης και τον χρόνο που θα χρειαστεί να μαραθεί και να χαθεί για πάντα, αφήνοντας πίσω του την ανάμνηση της ομορφιάς.
θα  ποτίζω αυτό το τριαντάφυλλο ελπίζοντας να καθυστερήσω όσο γίνεται το αναπόφευκτο τέλος.

Τι είναι ο χρόνος, ενα κοκκινο τριαντάφυλλο ισως, και σπατάλη χρόνου μπορεί να είναι το να μην το παρατηρήσουμε καν, απασχολημένοι στην προσπάθεια να μην σπαταλήσουμε χρόνο.

Ξέρω τι εννοούσες με την φράση σου αυτή. Ξέρω την αγωνία σου, τις ανησυχίες και τις ευθύνες που κρύβουν οι λέξεις αυτές για ολους μας.
Γι' αυτο κι εγω αποφάσισα να μην σπαταλήσω το χρόνο μου.
Αποφάσισα να σου γράψω, ετσι ξαφνικα.
Δές το σαν ένα τριαντάφυλλο που άξαφνα άνθισε στον κήπο σου.
Και σκέψου για λίγο, τι χρειάστηκε για ν' ανθίσει.
Κι άν θελεις, ποτιζέ το που και που για να κρατήσει λίγο περισσότερο.
Ισως  αυτή να'ν κι' η μικρότερη σπατάλη χρόνου που μπορούμε να πετύχουμε στη ζωή.

Basket ball

Σήμερα αγόρασα μια μπαλλα μπάσκετ. Απο το μπακάλικο μαρκετ της περιοχης.
Δεν εχω ουτε μπασκετα, ουτε γηπεδο στο σπιτι, αλλα ουτε και πουθενα κοντα.
Απλα ηθελα να νιωσω οτι εχω μπαλλα παλι .
Ενα αντικείμενο που παραπεμπει στη νεοτερη ηλικια, ή απλα υπενθυμιζει οτι υπαρχει ακομα ενα ματς τουλαχιστο να παιχτεί.
Ειμαι ετοιμος να το δώσω λοιπον , κι ας ειναι κι εκτός έδρας.

Η Θεσσαλονικη στο BBC

http://news.bbc.co.uk/2/hi/programmes/fast_track/9745749.stm

Νυχτερινό μπάνιο.

Χθες  πήγαμε για νυχτερινο μπανιο, μετα απο πολύ καιρο.

Επιπλέοντας στη σκοτεινή θάλασσα που ήταν ένα με το μάυρο ανάμεσα στ' αστέρια, κατάλαβα ότι ήμουν όσο πιο κοντά γίνεται στο σημείο ηρεμίας που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.
Κι ας ησουν εκει κοντά, κι ας μου μιλουσες κι ας με αποσπούσες.

Καθώς εκλεινα τα μάτια μου με ορθάνοιχτες κόρες, και το κομμάτι μέσα μου που  μεταφέρει την εξελικτική ηχώ του πρωτόζωου που τα ξεκίνησε όλα ξυπνουσε, το "πού" έχανε το νόημά του,μόνο το "πώς" μετρούσε.

Κι ας ήσουν εκει κοντά να θες να φιληθούμε απο μια φορά για κάθε αστέρι που έμοιαζε να μας κοιτάει.

Κι όπως εγκατέλειπα αβαρής προσωρινά τη συνείδηση του εγώ μου, έγινα ο απολυτος δεκτης των ψιθύρων της φύσης που ποτε δε παυουν να λεν' τις αιώνιες αλήθειες.
Κι ας έσπαγες την ηρεμία της στιγμής παφλάζοντας με τα πόδια σου το νερό καλώντας με να βγούμε στην ακτή.

Κι όταν έγινα ο ίδιος ένα πλέον με το απέραντο σκοτεινό υγρό, πίστεψα σχεδόν για μιά στιγμή  στη ματαιότητα της επιστροφής.
Κι ας ήσουν εκεί με όλες τις σιωπηρές υποσχέσεις που μόνο τα θηλυκά, μια καλοκαιρινή  νύχτα σαν κι αυτή μπορούν να δώσουν.
Και καθώς έσκιζα το νερό για να σε φτάσω, ήξερα, πώς τίποτε απ' όλα αυτά δεν θάβλεπα αν δεν ήσουν κι εσύ εκεί.

Let Go

Απο παιδι ακομα θυμαμαι,οταν εβλεπα στον κινηματογράφο τον πρωταγωνιστή να γυρνάει την πλάτη στην δακρυσμένη του σύντροφο εγκαταλέιποντάς τη, είχα την εντύπωση ότι ένας απέραντος και ενδιαφέρων κόσμος απλώνεται μπροστά του για να τον εξερευνήσει απ την αρχή ελεύθερος.

Ετυχε αρκετες φορες να βρεθω στην μετέπειτα ζωή μου στην ίδια θέση, πρωταγωνιστής μιας ακομα μικρής τραγωδίας απο τις μυριάδες παρόμοιες που καθημερινά συμβαίνουν παντού και η αλήθεια είναι ότι στην αρχή βίωνα κάθε φορά  την ίδια αίσθηση ελευθερίας που σε συνεπαίρνει, παρόμοια με το φτερούγισμα του πουλιού που δραπετεύει απο το κλουβί.


Με το περασμα του χρόνου όμως, καθε φορά αυτός ο απέραντος κόσμος με τις ατέλειωτες περιπέτειες σε αναμονή για να τις ζήσω, γινόταν λιγοτερο φανταχτερος.


Ισως επειδη καθε φορα αναμνησεις και αποηχοι συναισθηματων πλήθαιναν και απαιτουσαν περισσοτερο χωρο στην καρδια που βαραινε κι άλλο και χρειαζοταν μεγαλυτερα φτερα για να πεταξει.


Ομως τα φτερα με το χρονο μικραινουν  και ο κοσμος , το απεραντο αυτο συμπαν φαινοταν λιγοτερο ελκυστικο μπροστα σε μια γωνια που θα'ταν αποκλειστικα δικη μου. 


Κι όλο συχνοτερα τα μνημοσυνα των ραγισμενων καρδιων μ' εβρισκαν σιωπηλο προσκυνητη τις  μοναχικες νυχτες.


Οχι οτι δεν εμαθα ποτε. Κι οχι οτι παντα εφευγα εγω, ακομα κι οταν ημουν εγω αυτος που εκανε την μεταβολη προς το αγνωστο. 


Ομως αυτος ο αποχωρισμος γινοταν ολο και περισσοτερο ενα προβλεψιμο φιναλε, παροτι ποτε δε μπορεσε να βαφτιστει συνηθεια.


Και ο κοσμος ο απεραντος ολο και πιο απεραντος γινοταν και τα φτερα ολο και πιο πολυ μικραιναν.


Αποψε μικραιναν κι αλλο.


Κι εκεινη η ολοδικη μου γωνια ξεμακραινει ολο και περισσοτερο μεσα σ' αυτη την απεραντοσύνη.

Maybe i maybe you

Μπορει και να δακρυσεις απλα ακουγοντας τη φωνη της.

Janet Devlin. Απλα Υπεροχη 

Στρατιωτικά προστάγματα

Μερες που'ναι με τις δημοκρατικες διαδικασιες στο ζενιθ της αποδοτικοτητας ας φρεσκαρουμε λιγο τις γνωσεις μας στα στρατιωτικα παραγγελματα μη τυχον και πεσουμε πανω σε κανεναν ενστολο ή μη, οπαδο δημοκρατικα εκλεγμενου κομματος και φανουμε αστοιχειωτοι:

Στο πρώτο μάθημα θα αρχίσουμε απο τα απλά:

• Εγέρθητος: παρεξηγημένο πρόσταγμα που επι λεξί σημαινει σηκωμενος και οριζει τις διαθεσεις του προστάζοντα. 
• Προσχή:Απο τα πιο διαδεδομένα προστάγματα που ετυμολογικα προφανως και σημαινει επαγρυπνηση για  ενέργεια προς χ(έσιμο).
• Ημιανάς: Μισές ανάσες ωστε να πραγματοποιείται εξοικονόμηση εθνικών πόρων όπως το οξυγόνο.
• Ανάς: Ο διαταζόμενος μπορεί να ανασαίνει κανονικά.Απαγορεύονται ρεψίματα και κλανιές.
• Αησκαστ:Παράκληση στον αγιο να σκασουν οι οχτροί.
• Πέσε και παίρνε: Πρόσθετο μπόνους παραγωγικότητας με εκγύμναση κατα την μισθοδοσία.
• Σωβέ: Ιαχή απο το Σωβιετ και ε. Συντομολογία που παραπέμπει στο αριστερα ηθελες πουλακι μου ε?
• Πυρ και κίνηση: Διαταγή προς εξοδούχους αγανακτισμένους των αστικών περιοχών κυρίως.
• Παρσιαστε αρμ: Aναγραμματισμένη διαταγή ανάκλησης στη μνήμη των Σπαρτιάτε προγόνων μας  με σύγχρονη αναφορά στο αγγλικό χέρι για να μας δοξάζουν και οι υπόλοιποι λαοί.

Με αυτα τα βασικα μπορούμε ν αρχισουμε και επεται  περαιτέρω επιμορφωση μεσω της εκπαιδευτικής τηλεόρασης της Βουλης απο τη νέα σεζον.

Μη ξεχναμε επισης να κυκλοφορουμε φεροντες περαν της αστυνομικης ταυτοτητος το πρωτότυπο ή επισήμως επικυρωμενο αντίγραφο του μπεϊ-μπουκ.

Εις ετέραν περίπτωσιν εφαρμόζεται το πρόσταγμα "πρηνηδον", που είναι πέραν του σκοπού του παρόντος να εξηγηθεί.

Καλη τύχη.

Τα αστέρια των καιρών

Κριση, εκλογες,πολιτικες και οικονομικες ανακαταταξεις και σε ευρυτερο διεθνες επιπεδο ακομη περισσοτερα  και επιπλεον πολεμοι,πλεονεξια,εξαπατηση ολοκληρων λαων,συμφορες αλλα και ανελπιστη επιτυχια,ευτυχια,ευημερια.

Ολα αυτα ετσι μαζωμενα ακουγονται σαν να χαρακτηριζουν ξαφνικα μια συγκεκριμενη εποχη ,ομως αυτο δεν ισχυει.
Ολοκληρη η γνωστη ανθρωπινη ιστορια αποτελειται απο μια διαδοχη των ιδιων γεγονοτων που περιοδικα αγγιζουν τις ζωες των μεμονωμενων κοινωνιων, του μοναχικου ανθρωπου τελικα σε καποια στιγμη της διαρκειας της ζωης του.

Κι οσο κι αν η κοινωνικη συνειδηδη, εφ' οσον υπαρχει, ή η επιβεβλημενη εκ των άνω ποδηγετηση, τα κανει να μοιαζουν σαν οι μεγαλυτερες εγνοιες του καθενός, στην πραγματικοτητα τιποτα δεν ειναι πιο σπουδαιο για τον ιδιο, οσο τα μικρα, ασημαντα καθημερινα προβληματα και λυσεις,χαρες και λυπες.

Συνηθιζω να βλεπω τους ανθρωπους χωρισμενους σε δυο κατηγοριες,  εκεινους που γεννιουνται με εναν χαρτοφυλακα στο χερι κι εκεινους που γεννιουνται με ενα τηλεσκοπιο στον ωμο.

Μπορει κανεις να υποθεσει ολες τις ενδιαμεσες διαβαθμισεις, ομως με αυτη την απλοποιηση μπορουμε να διακρινουμε ευκολα το ρολο που ο καθενας αναλαμβανει στη ζωη του.

Οι δαιμονιοι επιχειρηματιες,οι πετυχημενοι δημιουργοι και τεχνιτες θα μπορουσαν να ειναι μερικοι ενδεικτικα που ανηκουν στην πρώτη κατηγορια, ενω  καλλιτεχνες,λογοτεχνες,επιστημονες θα μπορουσαν να ειναι αυτοι που αποτελουν τη δευτερη.

Ισως η εναλλαγη μεταξυ των δυο ρολων μαλιστα μια η περισσοτερες φορες μεσα στα χρονικα ορια μιας ζωης να ειναι ο κανονας και η λυδια λιθος που καθοριζει το διαγραμμα της αυτοβελτιωσής μας.

Δεν μπορω ομως να κρυψω την προτιμηση μου στην δευτερη κατηγορια.

Κι αυτο, επειδη νομιζω εγγενώς σπανιζει  και επειδη οποτε συνανταει κανεις αυτους τους αιθεροβάμμονες διακρινει οτι εχουν την υπερφυσικη ικανοτητα να μπορουν να δουν τα αστρα ακομα κι οταν δεν εχουν θεα στον ουρανο, ακομα κι αν βρισκονται κλεισμενοι στο πιο σκοτεινο κελλι της γης.

Ενω οι αλλοι,οι πετυχημενοι της δημιουργιας συνηθως πλουτου και δοξας, σπανια μπορουν η εχουν χρονο να δουν τα αστερια, να ονειρευτουν περα απο την πραγματικοτητα που τους περιβαλλει σαν μια φυλακη που παγιδευει το εξωτερικο φως.

Δεν πιστευω οτι οι μεν ειναι καλυτεροι η περισσοτερο χρησιμοι απο τους δε.

Σιγουρα  εχει κανεις πολυ περισσοτερες πιθανοτητες να κανει λαθη  λογιστικα ή στοχαστικά αν δεν κραταει χαρτοφυλακα, αν αρνειται να υπολογισει το κοστος και την αποδοση σε καθε βημα του, αν αφηνεται να παρασυρθει απο μαγικα και εξωτικα πραγματα η φανταστικα δημιουργηματα.

Ομως νομιζω οτι τελικα σε αυτους βασιζεται η επιτυχια των αλλων, που ακολουθουν μαζευοντας τα αποκομματα των εμπειριων τους και προσπαθουν να τα εκμεταλλευτουν, να καταλαβουν την πληρη εικονα και να την πουλησουν στους ομοιους τους.

Αν προσπαθουσα να ερμηνευσω τα γεγονοτα που συμβαινουν στο μικρο χρονικο οριζοντα που βλεπει το παραθυρο του παροντος, θαλεγα οτι μαλλον ζουμε στην εποχη που ολο και περισσοτεροι πετουν τους χαρτοφυλακες και ειτε φορτωνονται ενα τηλεσκοπιο στην πλατη, ειτε σμιγουν με εκεινους που ηδη εχουν ενα.

Οσο περισσοτεροι το αποφασιζουμε αυτο, τοσο λιγοτερη σημασια αποκτουν οι φωνες των μεγαλων γεγονοτων και τοσο πιο μεγαλα γινονται τα μικρα,τα μαγικα, τα σημαντικα αστερια του καθενος μας.

Μηπως απλα ειμαι πολυ αισιοδοξος;

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ...

Μας πηρε καμμια 80ρια χρονια για να το αποκτησουμε, μολις το βρηκα μεσω παραπομπης του @skaigr στο twitter και 'τρεξα να το αποθηκευσω στο dropbox μου σε περιπτωση που εξαφανιστει ,χτυπησει ο σκληρος μου ή ..η κρατικη μηχανη.

Η ΧΑΡΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΕΔΩ

Anonymous

Anonymous, ο λαϊκος ήρωας τωρα και στο Ιντερνετ.

Ο Ζορρο, ο Ρομπεν των Δασών, η Briggata Rossa, η 17Ν σε όποια διαβάθμιση ο καθένας κι άν τους θέλει, σε ψηφιακή έκδοση.

Ποιός δεν έχει μεγαλώσει με τον μύθο του εκδικητή, του τιμωρού.

Ακόμη και αυτοί που κατέχουν τις ηγετικές θέσεις του συστήματος στο οποίο επιτίθενται οι Anonymous, κάπου μέσα τους γοητεύονται απο την ιδέα και τον συμβολισμό του μοναχικού ήρωα που αγωνίζεται για το καλό της κοινωνίας.

Δεν χρειάζεται πολύ συλλογισμο για να διαπιστώσουμε ότι ο κάθε ένας απο εμάς μπορεί να είναι ένας απο τους Anonymous, ακομα και ακουσια.

Το γεγονος αυτο έχει τις ρίζες του όχι μόνο στα παραμυθια της παιδικής ηλικίας τα οποία άλλωστε έντεχνα ανασκαλεύουν οι σύγχρονοι μύθοι των υπερ-ηρώων με διπλή προσωπικότητα, αλλα και στην ίδια τη φύση της ψηφιακής κοινωνίας.

Η σύγχρονη τεχνολογια δινει τη δυνατοτητα εκφρασης της πολυπλοκης ψυχοσυνθεσης του ατομου που κατα βιολογικη βαση ειναι μοχθηρη και κατα πνευματικη ειναι παιγνιωδης.

Μερικα παραδειγματα,ο μοναχικος παικτης που παιζει σκακι συγχρονως με ασπρα και μαυρα πιονια, ο μεγαλο-χρηματιστης που δινει χρηματοοικονομικες συμβουλες σε αυτους εναντιον των οποιων κερδοσκοπει για να τον αντιμετωπισουν, ο δολοφονος που αφηνει στοιχεια στον τοπο του εγκληματος με στοχο να συλληφθει μονο απο ανταξιο "παικτη".

Αν παρατηρησουμε γυρω μας, η ζωη βριθει τετοιων αντιθεσεων που εχουν ισως βαση στην αεναη κινητικοτητα του εκκρεμους που λεγεται συμπαν.

Η ψηφιακη κοινωνια δεν δημιουργει, αλλα αναλυει την κυριαρχη προσωπικοτητα μας στις συνιστωσες υποβοσκουσες προσωπικοτητες, τις απελευθερωνει και τις καταχωρει σαν νεες κοινωνικες οντοτητες.

Η μορφη κοινωνιας που ειναι ηδη εδω δεν εχει καθετοποιημενη δομη εξουσιας, οι δυναμεις επιρροης προερχονται απο ολο το φασμα των συνειδητων και ασυνειδητων εγω και υπερ-εγω των μελων της και αυτο συμβαινει επειδη η απαιτουμενη ενεργεια για να διαμοιραστουν, συγκεραστουν και εν τελει υλοποιηθουν σε μια υπερσυνειδηση, ειναι οση απαιτειται για ενα κλικ στο πληκτρολογιο.

Καθως η κοινωνια της υποκρισιας ξεβγαζει στις ακτες και των πιο παρθενων ακομα νησων της τα αποβλητα των αιματοβαμμενων εγκληματων των πολιτικο-θρησκευτικων εξουσιων, η νεα ψηφιακη κοινωνια παιρνει τη σκυταλη των ελπιδων μας.

Οι τραπεζες που προσλαμβανουν πρωην χακερς, οι εταιρειες που αναθετουν σε ομαδες αντιστροφης μηχανικης την ασφαλεια τους, οι κυβερνησεις που διοριζουν στις θεσεις των εμπιστων συμβουλων τους μηχανικους ψηφιακων τεχνολογιων, οι αστυνομιες που "ανεχονται" ειδικα τμηματα ηλεκτρονικου εγκληματος με πλαδαρους προγραμματιστες, ειναι οι κερκοπορτες που ανοιξαν στην πλημμυριδα των ανωνυμων εμας.

Ισως το καλυτερο στοιχημα για μια δικαιοτερη κοινωνια να ειναι ο Anonymous εαυτος μας και η πιο αυταποδεικτη αληθεια αυτη: "Ειμαστε αδερφοτητα, ειμαστε λεγεωνα, δεν ξεχναμε, να μας περιμενετε."