Αυτες για τις οποιες αφησαμε για πολλα χρονια πεδιο λαμπρο στους επισης "ταπεινης καταγωγης" μεταναστες να διαπρεψουν, οπως μαζεμα πορτοκαλιων,καθαρισμου,νταντεματος των παιδιων μας κ.ά.
Και χρησιμοποιησα τη λεξη 'διαπρεψουν" επιτηδες, καθως πραγματι οχι μονο διεπρεψαν σε αυτες, αλλα τις χρησιμοποιησαν σαν σκαλοπατια ωστε να κερδισουν αυτο που εμεις σαν γηγενεις ειχαμε δεδομενο,την αξιοπρεπεια του πολιτη.
Ας δουμε τι χρηση καναμε εμεις των δεδομενων σε σχεση με τη χρηση που καναν εκεινοι των δικων τους κεκτημενων ωστε να παρουμε καποια μαθηματα πατριωτισμου και ας προσπαθησουμε να διδαχτουμε απο αυτο.
Οσο κι αν αρεσκομαστε να πιστευουμε οτι οι "αλλοι" προόδευσαν χαρη στην ανοχη μας, η πραγματικοτητα ειναι οτι αυτο εγινε χαρη στην ενοχή μας.
Ομως ακομα και σημερα, που εχουμε συνειδητοποιησει ποσο απερισκεπτα σπαταλησαμε τα προνομια και τις δυνατοτητες μας, το μονο που κανουμε ειναι να στρεφομαστε εναντια τους.
Πραγματι, μια μετωπικη συγκρουση με αυτη την τετοιου είδους νοοτροπία μας θα ήταν άσκοπη και χαμένος χρόνος για οποιαδήποτε νέα οικονομικη και πολιτικη που θα εφαρμοζόταν διορθωτικα στην χωρα μας.
Ισως εκει να βρισκεται και το κλειδι της αποκωδικοποίησης των κρυμμενων σκοπιμοτητων της σημερινής κυβέρνησης, και εννοώ την πραγματική κυβερνηση, της Ενωμένης Ευρώπης, της Παγκόσμιας νέας τάξης.
Αυτων των σκοπιμοτητων που εχουμε δαιμονοποιήσει, γιατι ερχονται αντιθετες με την αντιληψη του στειρου πατριωτισμου, της αυτιστικης παρελθοντολογιας, της ναρκισιτικης αυταπατης, και του ομαδικου στρουθοκαμηλισμού μας.
Οσο και αν κατηγορούμε το σύστημα για την προώθηση του λάγνου οράματος της ατελέσφορης ανάπτυξης σαν αποκλειστικό υπαίτιο της κρίσης στην οποία βρεθήκαμε, όσο και αν μας αρέσει να παίρνουμε την θέση του παραπονούμενου αδικημένου,
τα έργα απέχουν απο τα λόγια μας όσο η επιτυχία απο την καταστροφή που βιώνουμε.Στην πραγματικότητα, όλα γύρω μας εξελίσσονται και αλλάζουν, ακόμη και αυτό το ίδιο το σύστημα που τόσο κατηγορούμε, μεταλλάσσεται με διορθωτικές κινήσεις, και δίνει ευκαιρίες σε όλους να προσαρμοστούν στα δεδομένα που, όχι, δεν είναι έξω απο εμας, εμεις τα καθορίζουμε αντίθετα, σε μεγάλο βαθμό.
Αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά το τμήμα αυτής της μεταβολής του συστήματος όσο αφορά το εγωκεντρικό μας μικρόκοσμο, ίσως καταφερει να διαβάσει αυτό που αναφέρεται στα ψιλά γράμματα απλά και μόνο για να αποφύγει τις άσκοπες απώλειες της απ' ευθείας σύγκρουσης με τις σκουριασμένες μας αντιλήψεις.
Οπως ο Καποδίστριας χρειάστηκε να προσποιηθεί ότι απαγορεύει την κατανάλωση της πατάτας για να πειστούμε εν τέλει να την υιοθετήσουμε και να σωθούμε απο την πείνα,η πατατα σημερα ειναι η αναπτυξη που μας ταιριαζει αλλα δεν θελουμε να παραδεχτουμε.
Και για οσο το πνευμα αυτοθυσίας μας για τον τοπο που υποκριτικα ονομαζουμε πατριδα εξαντλειται στη θυσια ολων των αλλων εκτος απο τον πολυτιμο εαυτο μας, οσο ο πατριωτισμος μας εξαντλειται στο να αναιρουμε στην πραγματικοτητα την αρχεγοννη οικουμενικοτητα της αξιας του Ελληνικου Πολιτισμου καταδιωκοντας τους ξενους, οσο η αποψη μας για τον περιβοητο ελληνοχριστιανισμο μας περιοριζεται στη μισαλλοδοξια και την συντηρηση, αλλο τόσο θα μας γυριζουν στα θρανια, μεταξεταστεους σε μια υλη που δεν ειναι δυνατο να αποφυγουμε.
Η πατατα ειναι η αναπτυξη για εμας, ναι, συμβολικα και κυριολεκτικα, επειδη η αναπτυξη δεν μπορει να ερθει αφ' εαυτης της απο το πουθενα χωρις να προηγηθει προοδος.
Προοδος στην παιδεια, τον τροπο σκεψης, την επιστημη, την κοινωνική συμπεριφορα, την αλληλεγγυη, το ιδιο το φιλότιμο για το οποίο τοσο πολύ επαιρόμαστε χωρις αντικρυσμα στις πραξεις μας.
Η αναπτυξη που αναλογει στην καθε γωνια της παγκοσμιοποιημενης ανθρωποτητας διαφερει, οχι απο τοπο σε τοπο πλεον, αλλα απο ανθρωπο σε ανθρωπο.
Οι γεωγραφικες πατριδες παιρνουν αξια οση εχουν οι ανθρωποι που τις κατοικουν, και αργα η γρηγορα, οταν η γελοιοτητα των πολιτικων συνορων θα ειναι μακρινη αναμνηση, η πληθυσμιακη όσμωση θα ισορροπησει με την φυσικη της εξτροπία.
Και τοτε, το επιπεδο αναπτυξης δεν θα εχει να κανει με το χρωμα του δερματος,την καταγωγη, τη γλωσσα, τις πολιτικες πεποιθησεις και ακομα περισσότερο, τις γνωριμιες και τις υπογειες διαπλοκες.
Τοτε, θα μπορει να συνυπαρχει η αναπτυξη της πατατας με την αναπτυξη της υψηλης τεχνολογιας, τοτε θα εχει ο καθενας την θεση του στο πολυ-πολιτισμικο και πολυπληθες κοινοβιο του πλανητη βασει της αξιας του .
Αυτο πιστευω ειναι το μελλον που το "συστημα" μας προετοιμαζει να δεχθουμε.
Βαθεια μέσα μας ο καθενας ξερει οχι μονο τα λαθη του που προκαλεσαν τα προβληματα του, αλλα και την λύση γι' αυτα.
Οι λεξεις "αναπτυξη" και "προοδος" σημερα οσο ποτε εχουν αποκτησει νοημα, καθως καλουμαστε να αποδειξουμε σαν ανθρωποτητα οτι τα μαθηματα που μας παραδοθηκαν απο την ιστορια τοσων γεννεων, δεν ειναι χαμενα.
Το επομενο βημα εξαρταται απο εμας, και οσο πιο συντομα το κανουμε, τοσο το καλυτερο.
Οτι και να διαλεξουμε για το αυριο, την αναπτυξη-πατατα, ή την αναπτυξη-υψηλη τεχνολογια, θα εχουμε βαλει ακομα ενα λιθαρακι προς το ον που θα πρωταγωνιστησει στην Ιστορια.
Αρκει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να μη μεινουμε "άεργοι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου